ALBDREAMS.NET

"Endërrat Shqiptare" nga 26.nentor. 2004

Vizat amerikane për fejesë dhe martesë, avokati nga SHBA shpjegon si jepen

by Leave a Comment

Avokati Kieran Both i përgjigjet lexuesve Cili është ndryshimi midis vizës K-1 dhe vizës K-3?

KD,Greenwich, CT

Nëse jeni shtetas amerikan dhe keni ndërmend të martoheni me të fejuarën tuaj në SHBA, ju duhet të paraqisni një aplikim në Shërbimin e Emigracionit (USCIS) në emër të saj. Ky aplikim quhet “Peticion për të fejuarën e huaj” ( Form 1-129F). Vetëm ai që është shtetas i SHBA-së mund të plotësojë këtë formular për të fejuarën e tij. Viza quhet vizë K-1.

Nëse jeni shtetas i Shteteve të Bashkuara dhe keni paraqitur tashmë Formularin I-130, (Petition for Alien Relative) për bashkëshortin tuaj që banon jashtë vendit, gjithashtu mund të paraqisni një formular I-129F. Kjo është kërkesë për vizë K-3, dhe e lejon bashkëshorten tuaj të marrë vizë për të ardhur në SHBA, ndërkohë që jeni duke pritur të merret një vendim për formularin I-130. Kongresi kërkoi ta zgjidhte këtë problem duke krijuar vizën K-3 dhe K-4 për të shkurtuar kohën e procesit.Në të kaluarën, ju dhe anëtarët e familjes suaj qëndronin gjatë të ndarë duke pritur për marrjen e vendimit për Formularin I-130. Megjithatë, për shkak se USCIS tani merr më pak kohë për të gjykuar Formularin I-130, nevoja aktuale për viza K-3 dhe K-4 është e rrallë.

Duke marrë vizën K-1 me qëllim martese, ju obligoheni të martoheni me të fejuarën brenda 90 ditëve nga hyrja e saj në SHBA. Ju duhet të dëshmoni se jeni takuar /njohur personalisht brenda dy vjetëve nga paraqitja e Formularit I-129F dhe duhet të jepni një shpjegim të hollësishëm dhe dëshmi të vështirësive ose praktikave zakonore, kulturore ose shoqërore që i ndalonte takimet tuaja.

Nëse e fejuara juaj ka fëmijë të pamartuar që janë nën moshën 21 vjeç, ata mund të renditen në formularin I-129F dhe kanë të drejtë ta shoqërojnë nënën e tyre, dmth t’i bashkohen asaj. Duhet gjithashtu të dëshmoni që të dy të jeni të moshës ligjore për t’u martuar.

Nëse secili person kërkohet pëlqim i veçantë (si pëlqimi i prindërve) për martesën, duhet të dorëzohet dëshmi e pëlqimit ose lejes së prindërve tuaj. Përveç kësaj, secili prej jush duhet të paraqesë një deklaratë origjinale dhe kopje të dokumentave. Nëse ndonjëra palë ka qenë e martuar më parë, duhen dorëzuar kopje të dokumenteve që vërtetojnë që martesa është ndërprerë, (divorc). Përveç kësaj, nëse cilado palë është dënuar për krime të caktuara, ata duhet të dorëzojnë kopje të noterizuara të të gjitha dokumentave të gjykatës dhe policisë që tregojnë akuzat dhe dispozitat për çdo dënim. Kjo është e nevojshme edhe nëse të dhënat janë vulosur. Nëse ka ndonjë histori kriminale për secilën prej palëve, ne sugjerojmë që të konsultohet me një avokat me përvojë, para paraqitjes së Formularit I-129F.

Kur aplikimi të miratohet, e fejuara juaj duhet të shkojë në ambasadën e SHBA dhe të marrë vizën. Ajo do të intervistohet në ambasadë rreth marrëdhënies dhe qëllimit të saj për t’u martuar me ty. Kjo është një intervistë e rëndësishme dhe ju duhet të diskutoni marëdhënien tuaj të kaluar sëbashku, që të jeni të qartë për datat e rëndësishme të njohjes dhe ngjarjeve gjatë mardhënies tuaj dashurore. Këto data mund të përfshijnë ditën që takuat për herë të parë; vendi ku takuat; personi ose personat që ju kanë prezantuar; vendet tuaja të preferuara ku shkonit në takimet dashurore, etj. Zyrtari konsullor mund të bëjë shumë pyetje, kështu që duhet përgatitur mirë. Nëse ajo i thotë zyrtarit se prindërit e saj po e detyrojnë të martohet me ju, viza do të refuzohet. Kjo mund ta çojë zyrtarin të besojë se martesa mund të jetë rregulluar në këmbim të parave. Qëllimi për t’u martuar duhet të jetë objektivi i saj dhe i askujt tjetër.

Nëse aplikimi për vizë miratohet, të fejuarës suaj do t’i lejohet të hyjë në SHBA me vizë K-1. Ju duhet të martoheni brenda 90 ditëve nga dita kur ajo hyri në SHBA. Nëse martesa nuk ndodh brenda 90 ditëve ose ajo martohet me dikë tjetër, asaj do t’i kërkohet të largohet nga SHBA. USCIS e konsideron atë si jo-imigrante (“vizitor i përkohshëm për një qëllim të caktuar”) derisa të bëhet martesa. Përveç kësaj, ajo nuk mund të kërkojë një zgjatje të periudhës 90 ditore në SHBA. Përveç kësaj, ajo mund të hyjë në SHBA vetëm një herë me një vizë K-1. Nëse ajo largohet nga SHBA para se të martoheni, nuk mund të lejohet të kthehet në SHBA pa marrë vizë tjetër. Një person me vizë K-1 është i autorizuar të punojë, por duhet të paraqesë paraprakisht një aplikim për autorizim punësimi

Pasi të martoheni, e fejuara juaj mund të aplikojë për të qenë rezidente e përhershme nëse ajo ka qëllim të jetojë dhe të punojë përgjithmonë në SHBA. Ky aplikim quhet “Aplikimi për rregullimin e statusit “ (Formulari I-485). Nëse ajo nuk ka ndërmend të qëndrojë përgjithmonë në SHBA, ajo duhet të largohet nga SHBA brenda periudhës 90 ditore të përshkruar më sipër. Kur ajo të aplikojë për kartën e gjelbër, ajo gjithashtu do të jetë në gjendje të aplikojë për “advance parole” duke paraqitur Formularin I-131. Ajo lejohet të udhëtojë dhe të hyjë në SHBA ndërsa është duke pritur që aplikimi I-485 të kalojë procesin. Është e rëndësishme për të, që të jetë e pranishme në Shtetet e Bashkuara për kontrollet e bekgraundit të saj dhe gjurmët e gishtërinjve. Juve dhe gruas suaj gjithashtu do t’ju kërkohet të merrni pjesë në një intervistë të përbashkët që u thërret emigracioni.

Pas miratimit gruaja merr statusin e qëndrimit të kushtëzuar për dy vjet, kërkesa për heqjen e kushtit (Formati USCIS I-751) duhet të paraqitet brenda 90 ditëve para dyvjetorit të martesës

Ka shumë tema të tjera përreth martesës që aplikantët kanë nevojë t’i dinë. Këto çështje do të trajtohen në numrat e ardhshëm të kësaj rubrike. Nëse lexuesit tanë duan të mësojnë më shumë për vizën e të fejuarve ju lutemi të vizitoni faqen e internetit të USCIS në www.uscis.gov/Illyria

30 vjetori i takimit të pare me Nane Terezen në New York

by Leave a Comment

Gjekë Gjonlekaj/New York

Murgeshat shqiptare ishin shumë të respektuara në shoqërinë tonë. Ato ishin rëndi(order) më i nderuar i gjinisë femërore.Ishin të dalluara për kodin e tyre moral dhe për uniformën shumë serioze. Murgeshat  ishin të qeta dhe punonin si bleta natë e ditë. Familjet që dërgonin bijat e veta në këto misione ishin shumë të nderuara. Ato që bënin shërbime në qytete shumë herë punonin nëpër spitale. Për murgeshën tonë të  famshme  Nënën Tereze kisha dëgjuar nga murgeshat shqiptare të Malësisë dhe Kosovës.  Ato flisnin me shumë dashuri e respekt për Nënën tonë të Madhe, siç këndoi më vonë Shkurte Fejza. Murgeshat shqiptare kishin dëgjuar shumë për Nënën tonë të famshme nga meshtarët dhe  murgeshat kroate. Pavarësisht se Nëna Tereze ishte bërë e njohur botërisht në vitet 60’ informacionet komuniste e kombeve të ndryshme të Jugosllavisë nuk i kishin dhënë ndonjë rëndësi misionit të saj bamirës. Natyrisht se përkatësia e saj kombëtare mund të kishte qënë një pëngesë që ajo të mos bëhej e njohur në Kosovë dhe në trevat tjera shqiptare në ish Jugosllavi. Në vitetet 60′ dhe 70′ për Nënën Tereze kishin shkruar gazetat dhe revistat më të mëdha amerikane dhe botërore. Pastaj ishin transmetuar dokumentare në kanale të mëdha televizive evropiane dhe amerikane. Ishte pritur e nderuar nga papët e Romës dhe shumë personalitete botërore. Megjithatë propaganda jugosllave qëndronte në heshtje për misionin dhe sukseset e saj. Ata filluan të merren më seriozisht me Nënën Tereze vetem në fund të vitit 1979 kur fitoi Çmimin Nobel për Paqë. Meshtari i njohur shqiptar Dom. Lush Gjergji kishte bërë më shumë se kushdo tjetër për njohjen e saj në Kosovë dhe viset tjera shqiptare në ish Jugosllavi. Në rininë time të hershme unë kisha fare pak njohuri për veprimtarinë e saj. Në vitetet 70′ këtu në Shtetet e Bashkuara shqiptarët nuk kishim pothuajse asnjë personalitet të përmasave ndërkombëtare përveç Nënës Tereze dhe aktorit John Belushi. Për fatëkeqësinë tonë ky yll i shkëlqyer i artit amerikan u shua  papritmas në mars të vitit 1982. Mbetëm vetëm me Nënën Tereze.Tërë jetën prej ditës së parë që kisha dëgjuar e lexuar për murgeshën tonë shqiptare nuk e dijë pse por me ishte ngulur në zemër deshira për ta takuar.  Shumë herë të huajt shkruanin se Nëna Tereze ishte jugosllave. Këtë gabim e kishin bërë edhe disa politikanë të njohur të Evropës dhe Amerikës. Bile Presidenti Ronald Reagan me 20 qershor 1985, që i kishte dhënë Medaljen e Lirisë në Shtëpi të Bardhë e kishte quajtur “bijë jugosllave” (Yugoslavian daughter). Kjo kishte qënë fyerje për kombin tonë në përgjithësi dhe për shqiptarët e Amerikës në veçanti. Unë isha kurioz për takimin me Nënën Tereze dhe për mundesinë e bisedës me të në gjuhën shqipe. Ky kuriozitet më kishte lindur nga një thënje e Martin Camaj: “Pse Shën Jeronimi nuk kishte lënë të shkruara tri katër fjali ilirisht. Merre me mend thoshte Martini sa kishin ndihmuar ato fjali për tezën e burimit të gjuhës shqipe nga ilirishtja. Ato fjali ilirisht mbase mund të kishin qënë çelësi i gjuhëtarëve shqiptarë dhe të huaj për  lidhjen e ketyre dy gjuhëve”.Edhe fjalët e Eqrem Çabeut: “Aty ku ithonë bukës bukë, e ujit ujë” kishin qënë për mua si një formulë pagëzimi. Kisha vendosur që në takimin e parë do t’i lutesha me shumë sinqeritet dhe butësi për mundësinë e bisedës ose intervistës në gjuhën shqipe. Kisha dyshime se në rrëmujën e shekujëve të ardhshëm do të sajohen trillime për origjinën e saj kombëtare, kështu që fjalët e saj në gjuhën shqipe do të ishin dëshmi e gjallë që kjo ishte bijë e kombit tonë. Më shkonte ndër mend sikur të kishim sot zërin origjinal të Skënderbeut. Ky kishte qënë motivimi im për fjalët e Nënës Tereze  në gjuhën shqipe.
Në mesin e qershorit 1988 isha korrepondent i Zërit të Amerikës në New York. Zyra e Zërit të Amerikës është sot e kësaj dite në Federal Plaza. Korrespondenti amerikan i Zërit të Amerikës në Kombet e Bashkuara Michael Dune më bëri telefon atë ditë më 13 qershor 1988 që ishte edhe Dita e Shna Nout dhe më njoftoi se atë ditë Nënë Tereza ishte në Kombet e Bashkuara dhe pas takimit me Seretarin e kësaj Organizate Javier Perez De Cuellar do të mbante një konferencë për gazetarët. Une e kisha porositur disa herë në të kaluarën  që të më njoftonte për vizitën e saj në OKB. Vajtja ime atë ditë  ishte shumë e vështirë për shkak të disa normave burokratike.  Në dhomën e Konferencës për gazetarët në OKB ishin ulur shumica e korrespondenteve. Pas pak hyri Nëna Tereze me një përfaqësues të lartë diplomatik amerikan. Unë iu luta diplomatit amerikan të më jepte mundësinë për të bërë  një pyetje dhe shtova se isha korrespondent  i Zërit të Amerikës në gjuhën shqipe. Ai e priti mirë kërkesën time, vazhdo tha ai (go ahead). Vura re se Nëna Tereze u gëzua kur mori vesh se isha shqiptar. Nuk bëri asnjë koment por u duk qartas në fytyrën e saj një buzëqeshje.  Pyetja ime ishte: “Nënë Tereze, ju keni vizituar shumë vende komuniste në Lindje, siç ishte Bashkimi Sovjetik, Vietnami dhe Kina, pastaj Kuba. Çka mendoni për mundësinë e një vizite në Shqipëri në atdheun e të parëve tuaj? Gazetarët qeshën pothuajse të gjithë njëzëri lidhur me pyetjen time hipotetike siç e cilësoi njëri nga ata. Ajo nuk bëri asnjë koment për komentet e tyre. Nëna Tereza tha:” Disa herë kam bërë përpjekje për të shkuar Shqipëri, por nuk më kanë lejuar. Lus Zotin që një ditë do të ma plotësojnë këtë deshirë: “Unë dua ta vizitoj Shqipërinë”(I love to visit Albania). Pasi mbaroi konferenca  më bëri me dorë për t’u ulur pranë saj dhe biseduam vëllazërisht për punë personale dhe për shqiptarët e New Yorkut. Në fund të bisedës iu luta për mundësinë e takimit me shqiptarët e këtij qyteti. Ajo tha: “Jo nesër, jo pasnesër, por një ditë tjetër.  Më dha telefonin e zyrës dhe mu lut që t’i bëja telefon mundësisht pas mesnatës, duke ma shpjeguar se kishte disa takime me autoritetet e qytetit dhe më vonë do të shkonte  për  vizita në dy spitale.  Pak pas mesnate e thirra në telefon dhe pyeta a mund të flas me Nënën Tereze? ” Ajo tha: “Unë jam Nëna Tereze”. Kërkova falje që thirra tepër vonnë, por kjo thirrje kishte qënë porosia e saj. Jo jo tha: “Mos u shqetëso se Unë nuk fle vetëm dy ose tri orë në natë”. E pyeta për mundësinë e takimit me shqiptarët? Ajo tha pasnesër në ora 7 të mëngjezit si zakonisht do të shkojmë në kishën Shën Ritas në  East 145 street dhe pas meshës mund të bisedojmë me shqiptarët e këtij Komuniteti. Të nesërmen gjithë ditën bëra thirrje shqiptarëve nga zyra ime e Zërit të Amerikës për takimin me Nënën Tereze. U bëra telefon edhe dy klerikëve shqiptarë: Dom Rrok Mirëditës dhe Dom.Pjetër Popaj. Ata bashkëmeshuan atë ditë me meshtarët amerikanë. Pas meshës në oborrin e asaj kishe shqiptarët biseduan dhe u fotografuan me Nënën Tereze. Ndërkohë të gjithë së bashu mblodhëm nja 10.000 (dhjet mijë dollarë) për të varfërit e saj, dhe ia dorëzova Motrës Nirmala. Nëna Tereze u gëzua shumë për dhuratën tonë dhe shtoi: ‘E dijë që shqiptarët janë bujarë, por nuk e kisha menduar kurrë se janë kaq bujarë”. Motra Nirmala tha shpresoj që nuk ke bërë fushatë për këtë kontribut sepse ne e kemi të ndaluar fushatën për kontribute financiare. Nuk bëra asnjë koment për këtë çështje. Nëna Tereze u gëzua për këtë kontribut, ngase ishte  nga vëllazërit e saj shqiptarë. Në atë moment iu luta për një bisedë ose intervistë në gjuhën shqipe?Ajo tha nuk kishte folur shqip për pothuajse 60’ vjet dhe e kishte shumë të vështirë. Por tha, prit pak. U mendua nja 30 sekonda dhe filloi: “Unë lutem për Ju, Zoti kjoft me Ju”. Pas pak  filloi uratën e mirënjohur shqitare “Puna e Pendimit”.

Puna e pendimit
O Zoti em
Po më vjen keq
Me gjithë zemër
Për gjithë mëkate
Që kam ba
kam bjerrë parisin
kam meritua ferrin
por ma fort se të kam fye ty
O e mira e pamarueme
Që kaq fort më ke dasht
Mëshirë o Zot
Më fal o Zot
Po të jap fjalën
Me nimë tande
S’kam me të fye ma kurrë.

E tha këtë uratë pa asnjë vështirësi. Të gjitha këto i regjistrova dhe një ditë më vonë u transmetuan në Zërin e Amerikës.
Pas dy tri ditësh mora një letër falënderimi që e ruaj me shumë dashuri tash 30 vjet.

E dashur Ndërmarrja Gjonlekaj

Lavdi Jezusit Shpëtimtarit tonë të Kryqëzuar dhe të Ringjallur. Faleminderit për dhuratën tuaj për Jezusin, i cili jeton me të varfërit e të varfërve. Lutja ime për ju është që ju të ruani në zemrat tuaja gëzimin e dashurisë për Krishtin.Ndani këtë gëzim me gjithë ata që i takoni. Ju lutem, që të mbani ne lutje mua dhe motrat e mia, dhe gjithë të varfërit që ne u shërbejmë.

                                                       Zoti u bekoftë.

Nëna Tereze shkruante dhe poezi, ne këtë rast nën fotografinë e saj shkruajti këto vargje:

Çdo punë dashurie, e bëre me zëmër te plotë, gjithmonë sjell njerëzit më afër të Madhit Zot

Fotografia e madhe e shqiptarëvë me Nënë Terezen pas meshës është sot në Muzeun e saj Tiranë. Në atë fotografi shihen shumica e shqiptaro-amerikanëve që morën pjesë në meshë dhe takim. Kjo është fotografi historike. Nëna Tereze ishte pritur me nderime në mesin e viteve 70′ në Kishën Katolike Shqiptare “Zoja e Këshillit të Mirë”. Meshën dhe pritejen për Nënën Tereze i kishin organizuar Dom.Zef Oroshi dhe Dom.Rrok Mirdita.Kishin marrë pjesë disa autoritete fetare midis tyre edhe At. Arthur Liolini nga Bostoni. Nënë Tereza kishte vizituar edhe Komunitetin e Detroitit dhe ishte pritur mirë në atë qytetet. Por nderën më të madhe ia kishte bërë Rrustem Kupi, djali i Abaz Kupit, sepse i kishte siguruar udhëtimin pa pagesë(gratis) në ndërmarrjen e fluturimeve ajrore PAN-AM më vonë UNITED kudo në botë, bile në klasin e parë. Rrustem Kupi kishte qënë njëri prej drejtorëve ekzekutiv i kësaj ndërmarrje ajrore amerikane. Thënja e saj në Oslo atë ditë që kishte marrë Çmimin Nobel për Paqë: ” se me gjak jam shqiptare”( by blood I’m Albanian) e bëri të dashur për popullin shqiptar përgjithmonë.
Ç’prej 15 qershorit të vitit 1988 e deri atë ditë që u largua nga kjo jetë më 5 shtator 1997, kisha mbajtur lidhje telefonike, takime dhe korrespondenca, por jo aq shumë sepse Nëna Tereze ishte tepër e zënë. Ajo ishte supër korrekte mbase njeriu më korrekt që kisha parë ose dëgjuar në jetë kur është fjala për sakësi dhe përgjegjësi. Ajo të falënderonte me shkrim edhe për dhuratën më të vogël. Në një rast më kishte falënderuar nga India për një fotografi të saj që ishte botuar në gazetën shqiptaro-amerkane “Ilyria”. Për korrespondencën e saj prej dhjetëra mijëra letrash nuk kishte sekretare. Ajo vet i shkruante të gjitha. E bënte këtë për të treguar respektin dhe perzëmërsinë e saj. Letrat e saj ishin si letrat e Shën Palit. Ishin ungjillore me një frymë gëzimi, bekimi e optimizmi. Në një rast më shkruante se lutet për mua dhe për qëllimet e mia(I pray for you and your intentions). Shume herë në vështirësitë e jetës dhe rrëmujat e ndryshme i lutesha në vetmi “O Nënë Tereze lutu për ne”.  Pavarësisht se emëri Tereze tani në këtë kohë nuk është modern, për dashurinë e saj u kisha dhënë emërin e Nënës Tereze tri vajzave të lindura në familjen time. Bile edhe vajzës sime i kisha  dhënë emërin Tereze. Për mrekulli të tri këto vajza kanë pas fatin e mirë. Në vitin 2010 i kisha dërguar meshtarit përgjegjës për shejtërimin e saj. Dom.Brian Kolodiejchuk një ese prej 10 faqesh në mbështetje të shejtërimit të saj. E bëra këtë pasi që njerëzit kishin dërguar dhjetëra mijëra faqe në përkrahje të shejtërimit. Desha që të jem dëshmitar i kësaj kauze të shejtë. Në atë shkrim e  kisha lidhur me emërin e saj me shpëtimin e popullit shqiptarë të Kosovës në fund të viteve 90′. Bile i kisha dërguar edhe lutjet e uratën e saj në gjuhën shqipe “Puna e Pendimit”. Ai e kishte dëgjuar dhe më kishte dërguar një letër falënderimi ku mes tjerash thoshte se kjo do të ruhet në arkivat e Vatikanit atje ku ruhet i gjithë dokumentacioni për shejtërimin e saj.

Më 13 të këtj muaji pikkërisht Ditën e Shna Nout u bënë 30 vjet qysh se e kisha takuar për herë të parë në Organizatën më të madhe diplomatike të botës. Sekretari i kësaj Organizate e kishte krahasuar Nënën Tereze me Organizatën e Kombeve të Bashkuara. Atë ditë isha ndjerë si njeriu më i lumtur dhe i nderuar në botë. Me 13 të këtij muaji u mbushën 10.850 ditë (dhjetë mijë e tetqind e pesëdhjet ditë) qysh se isha takuar për herë të parë me këtë titane të mirësisë njerëzore dhe asnjë ditë nuk e kisha kaluar pa menduar për mirësitë dhe mrekullitë e saj. Mijëvjecari i tretë dhe shekulli 21 filluan me emërin e kësaj hyjneshe shqiptare. Lajmin për largimin e saj nga kjo jetë e kisha pritur me lot,ashtu siç e kisha pritur edhe për nënën time. Për dashurinë dhe respektin që kisha gëzuar për këtë shejtëreshë shqiptare, vendosa të marr pjesë në varrimin e saj në Kalkutë me 13 Shtator 1997. Nëna Tereze ishte krijesa më e përsosur ne historinë njerëzore. Ajo për mua ishte dhe është dritë e diell, është besë e shpresë dhe nuk kalon asnjë ditë pa thënë: NËNË TEREZE LUTU PËR NE.

MALLI I NANËS

by Leave a Comment

Nji poezi e mrekullueshme kushtue njirit ma t’dashtun, ma t’shejtë e ma t’shtrejtë NANËS, e shkrueme në GEGNISHT prej mikut tonë të nderuem z. Andrea Zalli. Madhështore!

MALLI I NANËS

Kaloi mbramja, ra mesnata,
hana dalë kaherë,
vallë çka ka nji nan’ e ngrata
që ende rrin n’derë?!

Mbretnon heshtja anembanë
t’gjith’ kan’ ra me fjetë,
vorr i bahet e mbrend’ s’e mban
nanën sh’pi e shkretë.

Tret shikimin larg, tej detin,
lotin pa e nda,
ka n’kurbet nji djal’ të vetin
tash sa vjet pa e pà.

Ngrì prej t’ftohtit, nxì prej hallit
e prap’ s’e l’shon derën;
prej mërzis’ edhe prej mallit
kuvendon me erën:

-Ti murlà, moj erë shtegtare
që shkon për gjith’ vend,
kalo detin e ban çajre,
ma gjej djalin tem.

Veç mos shko k’shtu me duhì
si acar i ftohtë;
m’i shko ambël, si puhì,
porsi fllad i ngrohtë.

Lodh’ prej mallit e prej mundit
ndoshta e gjen fjetë,
mos ma ço, aman, prej gjumit
vetëm ma puth lehtë.

Paprit’ gjumi ba me i dalë
e t’pyet ç’lajm ke prù,
“Prej Shqipnis’, -thuej, -jam tue ardhë,
nanën t’kam takue.

Rreshk’ e ka malli për ty
e t’çon fal’ me sh’ndet
e me t’pyet kur don me u kthye
ma la amanet.

Se do t’kthehesh shpejt nji ditë
po jeton me shpresë,
me t’i puth’ don nji her’ sytë
e mandej lè t’vdesë”.

Andrea Zalli

KOZETA BRUÇI per ADTV

by Leave a Comment

Gazetaria Kozeta BRUÇI per ALBDREAMS TELEVIZION nga SHQIPERIA

Është televizion i ideuar mbi bazen e portalit www.AlbDreams.Net  i cili është online nga  26 nentor 2004

Email ; albdreamstv@aol.com
________________________________________________________________________
ALBDREAMS TV- Fondacioni “Giving Smile” nga Amerika i drejtuar nga Petrit Melakuqi po kontribon në ndertimin e shtepise së familjes Balaj në Kastrat Malësi e Madhe” Kozeta BRUÇI -Drejtuese emisionit “ME SHTEGTARET”..ADTV Michigan SHBA

ALBDREAMS TV “Amerika dhe Shqiperia për familjen Martini në Grude të Re,Shkoder” biseda me Kolen,Lulen dhe Agen.. nga gazetarja Kozeta BRUÇI -Drejtuese emisionit “ME SHTEGTARET”..ADTV Michigan SHBA

ALBDREAMS TV ” Si u priten pergjigjet e Lotorise Amerikane në Shkoder?”Biseda me qytetaret nga gazetarja Kozeta BRUÇI -Drejtuese emisionit “ME SHTEGTARET”..ADTV Michigan SHBA

ALBDREAMS TV ” Isha në Amerike dhe nuk qëndrova dot.Çdo gje une e shikoja dhe e shijova nga dritarja.Me vjen keq per njerzit e mije qe nuk i rezistova dot vetmise” keto dhe te tjera ka kallzuar permetari Perparim Hasanaj per gazetaren Kozeta BRUÇI (Drejtuese e emisionit ME SHTEGTARET) ….për ADTV

ALBDREAMS TELEVIZION : “Për mua është shumë vështirë të rri në Amerike. Atje duhet të punosh forte.Të çohesh heret e të kthehesh vonë në shtepi.Nuk ka kohe për të humbur” keto dhe të tjera për gazetaren Kozeta BRUÇI …nga këngetari Hajro PEPA…posaçerisht për ADTV

ALBDREAMS TV “Historia e arratisje në Liqenin e Shkodres 1984.Intervistat e bujshme në Televizionin e Titogradit. Jeta në Amerike dhe kthimi në Shkoder”..të gjitha keto rrefyer nga Myzafer Arifi për gazetaren Kozeta BRUÇI..ADTV MICHIGAN

Gazetarja Kozeta BRUÇI “Çfarë mendojne shkodranet per mergimin dhe mergimtaret”

Gazetarja Kozeta BRUÇI “Çfarë mendojne nxenesit shkodrane per studimet në evrope apo amerike”

“Nje kafe me Antonin..” telereportazh nga Kozeta Bruçi,kushtuar jetes e veprimtarise se Anton Grishaj.Realizuar ALBDREAMS TV me qender Michigan SHBA

ALBDREAMS TELEVIZION : Gazetaria Kozeta Bruçi “Çfarë thone te rinjet shkodrane per martesat në SHBA?”

ALBDREAMS TV : “Jeta e shqiptarve te amerikes sipas Fadil Krajes e bashkeshortes se tij ” nga gazetaria KOZETA BRUÇI

E ardhmja e individualizmit amerikan.

by Leave a Comment

Një përshkrim brilant i shpirtit të Amerikës, nga Herbert Hoover

Nga Herbert Hoover

Në vitin 1921, Herbert Hoover, në atë kohë Sekretar i Tregtisë i SHBA, vendosi që të parashtrojë, bazuar në eksperiencat e tij, një kuptim të eksperimentit amerikan. Rezultati ishte libri i vitit 1922, “Individualizmi Amerikan”. Më poshtë, një pjesë e shkurtër nga ky libër

 

Individualizmi ka qenë forca parësore e qytetërimit amerikan për tre shekuj. Është lloji ynë i individualizmit, që ka motivuar institucionet politike, ekonomike dhe shpirtërore të Amerikës gjatë gjithë këtyre viteve. Ai ka dëshmuar aftësinë e tij, për të zhvilluar institucionet ndërkohë që skena ndryshon. Forma jonë e qeverisjes është produkt i individualizmit të popullit tonë, kërkesës për një mundësi të barabartë, për një shans të drejtë.

Pionieri amerikan është shprehja epike e këtij individualizmi, dhe shpirti i pionierit është reagimi ndaj sfidës së shanseve, sfiës së natyrës, sfidës së jetës, thirrjes së kufirit. Ai shpirt nuk duhet të vdesë kurrë, prej mungesës së diçkaje që duhet arritur. Do të ketë gjithmonë një kufi të ri për të arritur, apo për t’u mbajtur fort, sa kohë që njerëzit mendojnë, planifikojnë dhe guxojnë. Individualizmi ynë amerikan e ka marrë një pjesë të madhe të karakterit të tij, prej kontaktit tonë me forcat e natyrës në një kontinent të ri. Ai zhvilloi qeverisjen, pa emisarë zyrtarë si udhërrëfyes; plugoi dhe “mbolli” shtete të reja; ndërtoi rrugë, ura, hekurudha, qytete; përhapi të gjithë tiparet e qytetërimit të lartë në një kontinent të ri. Ditët e pionierëve nuk kanë marrë fund.

Ka kontinente të mirëqenies njerëzore, në të cilët ne kemi penetruar vetëm në brigje. Kontinenti i madh i shkencës është eksploruar vetëm në kufijtë e tij, dhe janë vetëm pionierët që do të penetrojnë kufijtë, në kërkim të botëve të reja për të pushtuar. gjenialiteti që kanë, u është dhënë institucioneve tona prej frymës së pionierit. Individualizmi ynë i ka rrënjët në natyrën tonë. Eshtë ngritur mbi bindjen e bazuar në eksperiencë. Shanse të barabarta, kërkesa për një shans të drejtë, u bë formula e individualizmit amerikan, sepse është metoda e arritjeve të amerikanëve.

 

Pas thithjes së rrafshinave të mëdha të Perëndimit erdhi epoka e zhvillimit industrial, bashkë me kompleksin e ri të forcave që ai na ka sjellë. Tani, me më shumë siguri dhe saktësi se kurrë më parë, si dhe me një kuptim më të vetëdijshëm të misionit tonë, ne po gjejmë zgjidhje të këtyre problemeve që dalin nga kushtet e reja, sepse forcat e sistemit tonë shoqëror mund të qarkojnë dhe brendësojnë ato.

Individualizmi ynë nuk është një rrugë e mesme mes autokracisë – qoftë origjinës së lindjes, ekonomisë apo origjinës së klasës. Socializmi i varieteteve të ndryshme mund të ketë diçka për të rekomanduar, vetëm si një shenjë “ndalu-shiko-dhe dëgjo” për intelektualët, veçanërisht për shoqëritë e Botës së Vjetër. Por ai përmban vetëm shkatërrim për forcat që sjellin progresin në sistemin tonë shoqëror. Po kështu, shpëtimi nuk vjen nga asnjë përqëndrim i pushtetit, qoftë ky ekonomik apo politik, pasi të dy janë njësoj kthim mbrapa në autokracitë e Botës së Vjetër, por me veshje të reja.

Shpëtimi nuk do të na vijë nga rrënojat e individualizmit. Ajo për të cilën kemi nevojë sot, është një përkushtim ndaj një individualizmi më të mirë, më të ndriçuar, më të gjerë – një individualizëm që mbart përgjegjshmëri më të madhe dhe më shumë shërbim për njerëzit tanë.

Nuk kemi nevojë për një rrugëdalje, kemi nevojë për një rrugë për të ecur përpara. Ne e gjetëm rrugëdaljen tonë tre shekuj më parë, kur stërgjyshërit tanë lanë Evropën për të ardhur në këta brigje, për të krijuar këtu një komonuelth në liri, i cili do i përkushtohej zhvillimit të individualitetit.

Ka forca të këqia sociale, përtej dështimeve tona, që do të shkatërronin progresin tonë. Ka rreziqe, reaksioni dhe radikalizmi. Piskama e përhershme e radikalizmit, është se ai është zëri i vetëm i liberalizmit – se përkushtimi ndaj progresit shoqëror është terren vetëm i tiji. Këta njerëz pretendojnë se gjithë reformat dhe përparimi njerëzor, duhet të vijnë prej qeverisë. Ata kanë harruar se progrsi duhet të vijë nga ngritja e vazhdueshme e individit, dhe se matësi më i mirë i idealizmit dhe progresit kombëtar, është cilësia e idealizmit tek individi. Mbështetja më e madhe për radikalizmin vjen nga mendjet e pandershme, që nuk përballen me rezultatet e vetë radikalizmit, por i përkushtohen mbrojtjes së radikalizmit, si provë e një mendje liberale. Shumica e teoricienëve që denoncojnë individualizmin tonë si një themel shoqëror, duket se kanë një pasion për paditurinë ndaj idealeve konstruktive të tij.

Një rrezik gjithmonë e më i madh është kriticizmi shkatërrimtar i mendjeve që janë shumë të dobëta, apo shumë partiake, për të “strehuar” ide konstruktive. Për to, kriticizmi bazohet në shtrembërimin e perspektivës apo keqinterpretimin djallëzor. Nuk ka kurrë rrezik nga vetë radikali, deri kur struktura dhe vetëbesimi i shoqërisë dëmtohen prej kurorëzimit të kriticizmit shkatërrimtar. Ky i fundit sigurisht që mund të çojë në revolucion, nëse nuk ka nga ata që janë të gatshëm t’i rezistojnë të keqes, e cila buron prej përgënjeshtrimit të tij. Eshtë thënë, me të drejtë, se revolucioni nuk është stuhi në mes të verës, që pastron atmosferën. Në shoqërinë moderne, ai është një tornado, që lë pas shtëpitë e shkatërruara të miliona njerëzve, me gra dhe fëmijë të vdekur.

 

Ka gjithashtu nga ata që këmbëngulin se e ardhmja duhet të jetë një përsëritje e të kaluarës; se idetë janë të rrezikshme, se idealet janë sajesa fanatikësh. Të gjejmë atë ekuilibër të fortë mes të ardhmes dhe të kaluarës, vizioni i të cilës është i njerëzve dhe jo i veglave, që zotëron kurajën për të ndërtuar, dhe jo kritikuar – kjo është ajo për të cilën kemi nevojë. Nuk ka oratori më të kollajtë, shkrime më të mprehta dhe të gjalla, se sa ndërtimi i frazave të kriticizmit dhe ligësisë – nuk ka gjë më të vështirë, se sa gjetja e frymëzimit për të ndërtuar.

Ne kurrë nuk mund të lejojmë të rrimë të qetë, nën supozimin e rehatshëm që idetë e drejta gjithmonë mbizotërojnë prej vetë virtytit që kanë. Në afat të gjatë, kështu ndodh, sigurisht. Por mund të ketë dhe ka patur periudha, kur bota u rrëzua përsëri drejt errësirës, vetëm për shkak se masat e mëdha të njerëzve mbartën me ide të gabuara dhe përqafuan filozofi shoqërore të gabuar. Rëniet e qytetërimit kanë ardhur prej ideve të gabuara. Shumica e luftërave të botës, përfshirë atë të fundit, janë luftuar nga mbrojtësit e ideve të kundërta të filozofisë sociale.

Mbrojtja kryesore e individualizmit amerikan është një kuptim i tij; një kuptim i besimit se është zotërimi më i çmuar i qytetërimit amerikan, dhe një gatishmëri për të testuar me kurajë, çdo proces të jetës kombëtare, mbi gurin e themelit, të kësaj premise themelore shoqërore. Zhvillimi i institucioneve njerëzore dhe i shkencës e industrisë, kanë qenë zinxhirë të gjatë të provave dhe gabimve. Marrëdhëniet tona publike me ta dhe me fazat e tjera të jetës sonë kombëtare, mund të çohen përpara, vetëm përmes gatishmërisë për të eksperimentuar, në korrigjimin e gabimeve tona shoqërore. Dështimet dhe problemet e pazgjidhura të jetës ekonomike dhe sociale mund të korrigjohen; ato mund të zgjidhen brenda temës sonë shoqërore, dhe në asnjë sistem tjetër. Zgjidhja është çështje e vullnetit për të gjetur zgjidhje; e ndjenjës së detyrës, si dhe ndjenjës së të drejtës dhe shtetësisë. Askush që blen uiski kontrabandë, nuk mund të ankohet për banditët e armatosur dhe kontrabandistët.

Njerëzimi ka një rrugë të gjatë për të bërë, drejt përsosmërisë, por ne në Amerikë mund të sigurojmë progresin, nëse ruajmë dhe mbrojmë individualizmin tonë, nëse ruajmë dhe stimulojmë iniciativën e njerëzve tanë, nëse mbrojmë barazinë e shanseve, nëse glorifikojmë shërbimin, si pjesë e karakterit tonë kombëtar. Progresi do të marshojë, nëse ne ruajmë besimin tek inteligjenca, iniciativa, karakteri, kuraja dhe prekja hyjnore e individit. Ne mund t’i ruajmë këto mjete, nëse i japim secilit individ, atë shans mbi të cilin ngrihet shpirti i Amerikës. Ne mund të bëjmë një sistem social aq të përsosur sa e meriton brezi ynë, një që do të pritet me mirënjohje prej fëmijëve tanë.

* Shkëputur nga libri “Individualizmi amerikan”, me autor Herbert Hoover. Sjellë në shqip nga Bota.al

Vlerat ushqyese të vezës. Pse nuk duhet ta hiqni nga dieta juaj ushqimore?

by Leave a Comment

Veza bën pjesë në listën e 10 ushqimeve më të shëndetshme dhe jo pa arsye. Ajo përmban një sërë vlerash ushqyese, që nga sasia e lartë e proteinave e deri tek kolina. Përmbajtja e lartë në proteina e ka vendosur atë në kategorinë e produkteve të mishit në piramidën ushqimore. Disa nga përfitimimet nga konsumimi i vezës janë:

  1. Përmirëson përqendrimin.

Kërkimet kanë treguar se konsumi i vezës së zierë në mëngjes, rrit përqendrimin, vëmendjen dhe rezultatet në shkollë të fëmijëve. Kjo pasi gjithë substancat e nevojshme që i duhen trupit, gjenden në vetëm një kokërr vezë.

  1. Shija e mirë.

Veza ka një shije vërtet të mirë, por edhe nëse nuk ju pëlqen, ka plot mënyra se si ta përmirësoni shijen e saj me produkte të tjera apo mënyra të ndryshme gatimi.

  1. Menaxhimi i peshës.

Edhe pse vërtet ka përmbajtje të lartë në proteina dhe yndyrna, sërish kërkimet kanë treguar se personat që konsumonin një kokërr vezë në mëngjes, konsumonin rreth 418 kalori më pak në vaktin e drekës dhe të darkës, duke bërë të mundur në këtë mënyrë, edhe rënien në peshë. Ajo ka rreth 14 substanca themelore dhe përmban vetëm 70 kalori.

 

  1. Ka vlerën e shumë vitaminave së bashku.

Ka vetëm 70 kalori dhe përmban plot 14 ushqyes themelorë, duke pasur kështu rolin e një tablet multivitaminike natyrale.

  1. Mbron sytë.

Luteina dhe zeaksantina në vezë i mbrojnë sytë nga rrezatimi ultraviolet i diellit. Këto janë antioksidantë që mbrojnë degjenerimin e makulës për shkak të moshës, si dhe ul rrezikun për kataraktë.

  1. Zhvillon trurin.

Kolina, e cila gjendet tek e verdha e vezës, nxit zhvillimin dhe funksionin e trurit. Ajo nuk prodhohet dot në sasinë e duhur nga trupi jonë, ndaj është e nevojshme marrja e saj nga jashtë. Mjaftojnë dy vezë për të marrë gjithë sasinë e nevojshme ditore të kolinës.

 

  1. Jep energji që zgjat.

Duke qenë se veza përmban proteina, proteina është substancë më ngopëse dhe kontrollon vlerën me të cilën trupi thith kaloritë. Veza është një nga ushqimet e pakta që ka proteina të plota me të nëntë aminoacidet esenciale për trupin tonë, pra që janë të domosdoshëm të merren nga jashtë, pasi nuk sintetizohen në brendësi të organizmit tonë. / bota.al

“THE ESPRESSO HOUSE”

by Leave a Comment

Eshtë kafja e parë shqiptare në shtetin e Michiganit.E hapur para 25 vitesh.

Adresa e saj është

“The Espresso House”

43719 Van Dyke Ave

Sterling Hts  MI 48314

Tel :  1 (586) 231 9621

Fax :  1(866) 261 2066

Në ketë kafe mund te ndiqni ndeshjet e futbollit nga më presticiozet e globit.Gjithashtu dhe Champions League e Europa Legue në kohe reale me zhvidhimin e ndeshjes por edhe te ruajtura për ta shikuar në një kohë të dytë.

Në ketë kafe ndiqen ndeshjet e kampionateve botrore.Në gjashte ekrane të medhenj dhe SuperHD

Sherbehet rregullisht 7 ditë të javes nga ora 5:30 e mengjezit deri në 23:00 të darkes.

Kafe ekspres,turke dhe kafe amerikane. Çajra shqiptare dhe të tregut nderkombetar.

Pije të buta.

Mund të blini për shtepitë tuaj;kafe turke : ”Lori Kafe” dhe “Mulliri i Vjeter” dhe çajra nga Shqiperia

Sherbime thirrje nderkombetare telefoni,sherbime internet dhe blerje online,sherbime fax dhe punojme biznes cards dhe postera.

Reklame televizive dhe filmime dhe fotorgrafime te eventeve tuaja familjare.

Nuk pihet duhan.

Mjedis i rehatëshem për tu takuar me një mik dhe për të kaluar kohen e lirë tuaj.

GJAKU I ARBERIT (Video..)

by Leave a Comment

AlbDreams.Net

Drama “Gjaku i Arberit” eshte nje nga kryeveprat e dramaturgjise shqiptare e Fadil Krajes (Mjeshter i Madh) dhe realizuar nga trupa profesioniste e Teater “Migjenit” Shkoder.

Ne si redaksi kemi transmetuar varjantin e filmuar nga RTSH-ja ne  AlbDreams TV dhe ne statusin  tone ne Facebook.

Per lexuesit tone po e risjellim te plote.

Krijimtaria e poetëve të Diasporës (Rasti: Pjetër Jaku)

by Leave a Comment

Dr. Ermira Ymeraj

Pjetër Jaku si krijues larg atdheut i stisur nga malli dhe  nga poetët e asaj kohe të ndritur, të Nolit, Konicës, kërkon që t’ia kthejë borxhin jetës, konkretisht asaj jete që zhvillohej në vendlindjen e tij.  “Në Lak të Drenit dhe Suk Bukur / E ka humb fyellin Lala Prengë. / As nip-stërnipi nuk është dukur, / T’ia lidhë plagët me një këngë”.

Në poezinë e tij kërkon tema që përcjellin brengën e mërgimtarit, kërkon pasqyrimin e gjithë plagëve që e përshkojnë atë. Në lirikën Vendit tim, dhimbja e tij flet e djeg: mërgimmërguar për tek ti, një zjarr i djegur që më djeg. Autori si krijues, si bir i larguar nga vendlindja e sheh veten në dëshmitë autoktone të vendit të tij, te lisat për të lind e rilind vetëm në atdheun e tij.

Jam në rrënjët e çdo lisi

Që kur lind edhe rilind

apo: ( Vendlindjes time, Mollë-Kuqe ), “Thyhen ditët mbi shkëmbinjtë, Vetmia kullat po i plas! Krojet rrjedhin lotë të hirtë, Malet ne po na vijnë pas”. 

Lëndë e poezisë për poetin janë të gjitha ato meditime që e preokupojnë shoqërinë shqiptare brenda dhe jashtë saj. Në poezi ai kërkon “njeriun e kohës”, ndërsa si të metë të saj konsideron mospraninë e plotë të njeriut në të. Matëse e vlerës së poezisë për Jakun është tharmi i njeriut me mall për vendlindjen, për të dashurën, për të mirën, të drejtën, kundër kapjes së njeriut nga makutëria për vesin, ndaj Shqipëria është mungesë e përhershme:

“Ti nuk e di,

Të gjitha mërgimet e ngarkojnë mbi vete emrin tënd,

Rikthimet nga viset më të largëta kanë emrin tënd,

Shqipëria ime, mungesë e përhershme”!

Dhimbja për atdheun e bjerrun nga muret e heshtjes së diktueme, bëjnë që autori, nga ana e tij, të kërkojë misionarin, pelegrinin që vihet në kërkim të fjalës së mohuar, në kërkim të lirisë që digjet e flakohet në mall dhe i ngjyros me metafora sugjestionuese, duke flakue imazhin e atdheut të fjetun prej kohësh në muzën e tij shtegtare. “Më bëni qytetar nderi në Mollë të Kuqe, Fshatin tim të braktisur, Ku retë e kalojnë Munellën duke qarë! Në vendin më të bukur të botës, Ku vetëm varrezat banojnë”.

Në vargjet e tij, ndihet e vëzhgohen shprehjet e mendimeve që ngjizin probleme njerëzore, gëzimi apo pikëllimi është i drejtpërdrejtë. I thurur si varg i rimuar me gjuhën e fantazisë dhe imazhit, ai përcjell botën e tij ndjesore.

“Udhëtoj errësirës, I përhumbur, i mbytur, Pa qënë i verbër”!

Ndërkaq, në vjetët e krijimtarisë së tij letrare në atdhe të huaj, ai pohon e thotë me të drejtë: atë që ndjen dhe e shpreh në një varg të endur me thjeshtësi.

Diktatori: Me pabesi shpellash, Monstër ogurzezë për vendin e tij, Pa miq, pa shokë, pa ndjenjë. Metamrofozë e keqe, që nuk dihet nga vjen…

Krijuesi kërkon mallin, rrënojat, portretet e memorizuara në kujtesën e hapave të dikurshëm, ndërsa me artin e krijuesit jo më fillestar, ai i jep jetë vargut fuqi kohore dhe  mesazhit dhe i përgjigjet qëllimit të krijimit.

“Eh atëherë,

oho, sa mirë

Gjithë kulltarët do të mbërrijnë

Gjyshër-gjyshet do të ngrihen

T’gjitha kullat do të krihen”!

Në poezinë e tij, autori shpreh e kërkon hallet e njerëzve që luftojnë për të ndryshuar realitetin. Drejtpërdrejtë, ai transmeton një lloj realitetit me të gjitha hije-dritat që e përshkojnë botën e tij ndjesore. Udhëtim i pakthyeshëm ( Babait )

“Gjyshja më kish thënë dikur, se njeriut, para se të vdesë, shpirti i shkon gjithkund ku ai ka shkelur. Para se fryma t’i soset dhe ajri t’i bëhët mal i rëndë, shpirti udhëton, gjithkund mendja i ka shkuar”.

Materiali  poetik në shumë tituj poezish si: Vendit tim, Mirdita, Kthimi i emigrantit, Vdekja e varreve, Peisazh patriotik; behet përcjellës i shqetësimeve jo vetëm të një mikrobote njerëzore, por një makrobote emigrante, që është shpërndarë në çdo vend të botës. Në poezi ai kërkon ndjeshmërinë e njeriut me virtyt, ndërsa thupron antivlerat, evidenton veset, dështimet, të mirat po dhe gjen diçka premtuese: …Një popull i lodhur, i kërrusur nga vuajtjet, Veç për të mbijetuar. Edhe pinjollet pa morfologji, Që ia mbajten kokën në duar dhe zunë karrigen e tij, Kemi për t’i lejuar….  

            Herë me shpirt rebelues, e herë me tone të buta me nuancë baladeske, në poezitë Pritje, Shkruar s’di se kur, E shtunë, Letër, Ëndërr: mëton të trajtojë temën e dashurisë. Dashuria për vashën është terreni më i  përshtatshëm në  përpjekjet e tij për të ndërtuar vargje plot ndjesi për brendinë shpirtëroretë një burri.

“Dashuria,

Nuk e di se si vjen, Se kur mbaron e di, Atëherë kur qielli zien, Dhe valët flasin këngë, Kur retë përplasen, Për të derdhur shi, Ato më pare, ranë, Në dashuri”!

Në botën e poetëve mërgimtarë, autori nuk hyn me drojë, sepse:

“Nëse çdo emigrant / Do të shkruante / Dhimbjen e vet, / Në botë  / Do të kishte / Një miliard / Poetë”!  

Jaku arrin atje ku synon me përkushtimin e krijuesit që ruan origjinalitetit, përmes simbolove dhe metaforave poetike synon të sjellë porosi  të kuptueshme.

Tendenca e lirikës së dashurisë nuk synon kompleksitetin jetësor, edhe kur mbetet në brendinë e shpirtit të tij krijues. Në këtë betejë të brendshme shpirtërore e mendimesh, I sikletur, i vrerosur, (Portret), për të vizatuar të bukurën, të dlirtën ndjenjë të dashurisë, autori nuk e ndal trokun e tij edhe pse ndoshta do të vuajë…

Do të mbytëm…

“Porsi kalë liruar freri / Trokun vetës s’do t’ia ndaj / Do të mbytem unë i mjeri / Në shpirt-mallin e asaj…”

Poezia e Pjetër Jakut që shpesh vjen nga një heshtje e brendshme e tij, në momente të caktuara shpërthen, bëhet e zhurmëshme me synim edhe rebelizmin. Ky shpërthim i menjëhershëm, si rezultat i  revoltës që ia shkakton Lejimi i së keqes nga vetë populli që e lindi dhe e rriti, tingëllon fuqishëm dhe bëhet refuzues i së keqes, përmes shprehjeve të poetike që përcjellin fenomene të ndryshme, ekstreme, që e shëmtojnë jetën:

E lejuam diktatorin të ikte, pa e përzënë

Pa e tortutuar, pa e vrarë, pa i hy ferrë në këmbë.

Një popull i lodhur, i kërrusur nga vuajtjet

Vëç për të mbijetuar.

Edhe pinjollët pa morfologji,

Që ia mbajtën kokën në duar dhe zunë karrigen e tij,

Kemi për t’i lejuar….

Ndërsa vargjet: “Unë jam bir i marrëzisë, S’e lë rehat imagjinatën, Në udhëtim drejt pleqërisë, Asnjëherë nuk do të plakëm”, janë rezultat i ngadhnjimin të poetit.

“Mendime pa udhë, Mendime të mjegullta, Pushojnë në mua, Herë më marrin mëngjesin, Herë ma errësojnë mesditen, Në vend të më vrasin,ma vjedhin diten.” vijnë në kuptimin e një situate reflektuese, ai nuk i fshihet realitetit para syve të botës dhe mënyrës jo transparente për vendime të rëndësishme, ai është aty përmes shprehjes metaforike, që nënkupton forcën e vargut të mallit të emigrantit në kërkesën e besëtarit: Që unë t’u pri përjetësisht maleve….

Gjer ku dielli shkon e vjen

Le të jem për vendin tim

Dhe pse larg, një gur i rëndë!

 

Dr. Ermira Ymeraj

Shkodër, më 25.12.2017

 

“Shqipja” gjuhë e vështirë, më shumë se 3 vite për ta mësuar

by Leave a Comment

Duhen më shumë se 3 vjet për të mësuar gjuhën shqipe.

Sipas një renditjeje të fundit të Institutit të Shërbimit të Huaj, shqipja konsiderohet ndër gjuhët më të vështira për t’u mësuar, për të cilën do t’ju duhen 144 javë. Por, nga ana tjetër, Instituti sugjeron se mësimi i gjuhës shqipe duhet parë me prioritet për të eksploruar mundësitë e biznesit në Shqipëri.

Instituti FSI ka krijuar një listë për të treguar kohën e përafërt që ju nevojitet për të mësuar një gjuhë të caktuar si një folës anglez. Sipas hartës, italishtja dhe spanjishtja konsiderohen si gjuhë relativisht të lehta për t’u mësuar, koha për të cilat vlerësohet 24 javë. Ndërsa ndër gjuhët më të vështira harta ngjyros kontinentin afrikan, për të cilat do të duhen më shumë se 88 javë.

Studimi në fund, nga Instituti, jep arsyet se pse duhet mësuar gjuha shqipe:

Pse të mësojmë gjuhën shqipe?

“Ndërsa ka relativisht pak njerëz në botë që do flasin këtë gjuhë në krahasim me shumë të tjerë, duke mësuar një gjuhë që nuk tërheq shumë njerëz për të mësuar atë, ju mund të jeni shumë të kërkuar për një aftësi të tillë të veçantë. Reformat e tregut të lirë kohët e fundit kanë hapur vendin deri tek investimet nga bizneset e huaja, veçanërisht drejt zhvillimit të energjisë dhe tregjeve të transportit. Është momenti i duhur për të eksploruar mundësitë e biznesit në Shqipëri. Gjuha shqipe dhe ata që flasin atë, janë të lokalizuar përreth Europës Juglindore. Nëse jeni duke kërkuar të lëvizni në këtë zonë për punë, atëherë gjuha shqipe sigurisht që do të jetë e dobishme për të mësuar.
Duhet kujtuar se Shqipëria u zgjodh vendi më i mirë për t’u vizituar nga Lonely Planet në vitin 2011. Ajo u zgjodh si e tillë jo vetëm për plazhet dhe ndërtesat e bukura, por edhe për kuzhinën e shkëlqyer dhe jetën e natës që lulëzonte. Nëse ka kohë më të përshtatshme për të eksploruar Shqipërinë dhe gjuhën shqipe, atëherë ajo kohë me siguri është tani.”- thuhet në raport.

ACTV _ Michigan

Kryengritja e Malësise 1911

Violeta DEDA

Më fal që të deshta...

Sportakiada 2016

Alida Duka

Koncert Michigan

Votimi emigranteve

Prof. Dr.Gj.Uldedaj

Rochester 2015

Darka Shkodrane

Me Gezim Brahushen

TV Blue Sky Shkoder

Në Televizionin ACTV Michigan SHBA

[awl-slider id=42835]

S.Mani-perkujtimore

KALENDARI

August 2018
S M T W T F S
« Jul    
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031