…pak radhe per debatin Koliqi_Camaj                            

Nga: ZEF PERGEGA

Diaspora shqiptare ne Amerike , intelektuale te saj kane sot nje zemrate per anatemimin e shkrimtareve  modern te Shqiperise, kur nuk njihej kjo kohe e kjo lami ne llumin e injorancen, ato u kthyen ne palcen ushqyese te drites krijuese, per secilin qe ka dy pare mend. Ato me vepren e tyre e latuan shqiptarin qe kishte merguar nga diktatura komuniste me e eger se bisha. Nuk dua te merrem me emrin gjoja investigues se ai eshte i njohur nga diaspora shqiptare, kur ai vinte e na shfaqte filma te Enver Hoxhes, pikerisht ne qendren me te madhe izraelite ne Michigan. Ishte pikerisht ai qe  beri nje dokumentar televiziv i paguar nga nje stacion kasetash ne Detroit, qe mbahet gjalle nga disa te lidhur me ish UDB-ne jugosllave dhe ish punonjes te Institutit Marksist Leninist te Beogradit dhe Podgorices, per te denigruar familjen dhe vete biznesmenin Bardha. Ajo qe me ben pershtypje mua eshte fakti qe pse ky njeri ka aftesine finaciare te udhetoje ne arshivat e Washintonit…Lodres, Romes apo dikun tjeter gjoja me shpenzimet e veta?!! Qellova njehere ne Shqiperi dhe ne nje qytetin tim flitej per nje biznezmen local, i cili kishte bere investime te medha nen petkun se kishte vellane ne Amerike, madje sipas llafeve ishte biznesmen i madh edhe ketu nder ne ne mergim. Kur pyeta vellai i ketij qe kishte ndertuar ne qytetin tim ishte  lavapjatas, ne fillim si te gjithe te tjeret mandej kishte marre furcen e bojes, sic ka marre furcen e bojes se zeze, ky njeri qe guxon te njollose figuren e Koliqit dhe te Martin Camaj, te cilet kane bashkepunuar bashke tek “Shejzat” Martini eshte i pari studius qe hyri ne Biblioteken e Vatikanit dhe u perpoq te gjente fillin e  shkrimit shqip, perpara te Mesharit te Gjon Buzukut. Martin Camaj i ka shkruar leter Prof. Zef Mirdites ne Kosove qe te ndikonte tek kleri katolik qe te flitej gegnishtja letrare. Ai ka shkruar edhe abetare  shqipe dhe ka kerkuar nga Dom Prek Ndrevahsaj dhe Mons. Dr. Zef Oroshi qe te celeshin klasa shqipe ne Univesitetet Amerikane dhe nje gje e tille eshte bere realitet ne Wayn-State ne Michigan, ku eshte dhene mesim me abetaret e Camajt. Gjithe ai document qe u paraqit se gjoja ato kane qene bashkepunetore te sigurimit nuk ka asnje fije te vertete. Ato dosje jane te fallsifikuara me nje qellim largpames nga struktura komuniste qe te krijohej nje ide negative per ta. Ne kohen e Koliqit u celen shkolla shqipe ne Kosove dhe Kosova si teritor shqiptar administrohej nga nje qeveri shqiptare ne kohen e fashizmit. Edhe nje gazetar komunist shqiptar qe punon ne “Zerin e Amerikes” me ka thene se Koliqi ishte fashist, por vepra e tij eshte e do te mbetet shtylle e letersise kombetare. Marinin Camaj ka bere burg se nuk e paditi malesorin student ne kolegjin franqeskan te Shkodres, duke treguar nje virtyt te larte  malesori. E Prof Gjon Sinishta edhe ai ka qene gazetar ne Beograd, por themeloi ne San Francisko- Institutin “Danjel Dajani” dhe Buletinin Katolik me 15 vepra, ku u shkrue persekucioni komunist, per te gjithe pa dallim feje e krahine. Gjithone Prof Gjoni eshte shprehur me superlative per Martin Camajt, po ashtu edhe Arshi  Pipa me “Albaniken” dhe Prek Ndrevashaj me “Rreze Shelbuese”. Koliqi e Camaj kane patur lidhje edhe me Vatren. Madje Koliqi e ftoi isht krytarin e Vatres Antoni Athanas te takohej me komunitetin, akademiket e Institutit te studimeve shqiptare ne Palermo dhe Pape  e Romes. Koliqi u ka dhene bursa shume shqiptareve qe jetonin ne perendim dhe ne Amerike e njeri prej tyre eshte vonjati Selaudin Velaj, I cili vazhdoi studimet e larta ne Milano. Sa here me ka folur per Koliqin e camajt. Ai I iishte te gjitha veprat e tyre. Ne asnje material, apo shkrim nuk kam pare qe keto dy shkrimtar te flasin per qeverine komuniste te Tiranes.  Si ka mundesi keta qe mundohen te sjellin dokumenta kane nje jete jo fort te stabilizuar dhe te panjohur. Taren e kam pare ne nje foto huliganiste dal para pallatit te Kultures ne Tirane ne vitin 1997 me nje arme automatike te gjate dhe i veshur i korb me mushama te zi. Kjo foto eshte zhdukur nga interneti. Madje dicka nuk eshte fort e qarte karriera e tij, njehere si  arkelog, njehere si agjent bregdetas, nje here si studiues, njehere si historian. Shume njerez qe shkruajne e kane nje bosht edhe pse nuk na pelqen, por boshti Tare eshte i pakumtueshem. Ka jetuar ne Detroit me paret e taskapaguesve shqiptar per disa vite pa bere asnje shenj pune sa edhe nje valle shqiptare te jugut, korcare, na e nxori se kishte lidhgje me kulturen etnike ruse. Eshte e drejta e tij te jete fiolo rus apo filo serb, por n je document i hartuar nga agjenet e sigurimit nuk duhet marre si i vertete se ajo ishte nje agjenture rekrutuese dhe nje nga me te poshtrat e njerezimit. Nese mund te na thote se cili ishte misioni i tij 15 vjecar ne Amerike bashke me drejtorin e sotem te TVSH  Gellqi?! Po lidhja e tij me nje nga valvluesit viziv ketu ne Detroit dhe qellimin e programeve te tij?! Dua te permend edhe nje fakt se ato qe kane qene agjente te sigurimit te shtetit jane paguar ne Amerike me nga 3 mije dollore ne muaj qe sot eshte 3.5 here me e madhe. Ka patur prej tyre qe  gjate komunizmit kane ardhur ne Shqiperi per vizite me grupe popullore e ne menyra te ndryshme, por Koliqi dhe Camaj shkuan ne ate jete me nje brenge qe nuk mund te pershkruhet. Koliqi ishte 9 vjec kur erdhi ne Shqiperi dhe mesoi shqipen pa shkuar ne shkolle dhe ne moshen 21 vjecare paraqiti para komisionit kombetar kengen e flamurit, kengen e Himnit. Fishta thote se Koliqi na bindi me shqipen e tij se Shqipja ka vlera te larta me te cilen mund te perkthehen veprat e letersise boterore. Shkrimi i Tares tregon nje realitet se llumi i pareve te tij nuk mund te baltosi Malet. Eshte e verte se Camaj ka qene i martuar me vajzen e kryetarit te Bashkise se Beogradit, por qe eshte ndare dhe ka marre nje mjeke zemre nga Gjermania, me te cilen kam biseduar me te te Shkoder ashtu sic me eshte dhene rasti te interviztoj edhe Arshi Pipen. Duhet sqaruar se Jugosllavia ka patur statusin e OKB-se per te ndihmuar refuqatet qe vinin nga Shqiperia dhe ti mundesonte shkollimin te gjithe atyre qe deshironin. Kete e kam degjuar nga goja e Mos. Zef Oroshit! Do te vije dita qe edhe lojes se cic- micit te Tares ti dale boja dhe emrat e ustallareve qe kerkojne percarje kombetare. Taraja eshte shperblyer me poste nga partia per punet e mbrapshta qe ka bere ne Amerike , duke propoganduar hapur Enver Hoxhen! Cdo njeri eshte i habitur se si i kane besuar atij gjithe ato agjente te inteligjences perendimore te intervistohen nga Tarja?! Si mund te ndodhte qe ai te shtetise keshtu hapur gjoja nga kureshtja kryeqytetet e botes apo Ameriken kaq lirshem edhe nga ana ekonomike, kur dihet rroga ne Shqiperi.  Ne qe jetojme ne Amerike dime shume gjera, por media shqiptare e blere qe sillet si qeni i terbuar, i kapur per rrypi rreth vilave te krimit dhe posteve qeveritare, per nje luge corbe do te vije dita qe do tu derdhet  tasi dhe do te mbesin si peshku pa uje.  I pashe mediat shqiptare, asnje telefonate nuk bene me gazetar, studius te vjeter ne Amerike, Rome, Gjermani qe te flisnin per kete teme. Te gjitha, si autor dhe gazetar i kam te qarta, por financimin e qellimin si dhe infiltrimin e matares se shtypur me qyten enveriane  akoma jo!.

Foto: Lumnije Musa Juka

Eulogji
Nga Kujtim DRAÇINI Lumnije Juka ndërroi jetë më 23 prill 2020, në orën 2 pasdreke në Qendrën e përkujdesit social Schervier
në Riverdale të New York-ut. Nuk la trashëgimtarë të drejtpërdrejtë por pasjetohet nga kunata e saj franceze Marguerite dhe mbesa amerikane Elizabeth.
Lume Juka lindi në Shkodër më 20 janar 1925. I jati i saj Musa Juka ka qenë kryetar bashkie i Shkodrës (1916-24) dhe ministër i Republikës së I-rë dhe Mbretërisë së Zogut (1925-39). Nga ana e së jëmës, Sadetes, rridhte nga nga një familje intelektuale. Gjyshi i saj Mehmet Shpuza ka qenë oficer karriere dhe gjithashtu kryetar bashkie i qytetit (1925-28). Daja i Lumes, Asim Abdurrahman Shpuza, i diplomuar për kimi industriale në Gjermani, ishte përfaqësues i kompanisë farmaceutike Bayer në Shqipëri. U emërua konsull nderi i Austrisë dhe ishte për shumë vite kryetar i Klubit Mbretëror Shqiptar të Turizmit dhe të  Makinave Luksoze.

Lumja kreu studime për muzikë në Konservatorin e Stambollit, Aleksandrisë dhe Gjenevës. Luante me virtuozitet pianon dhe kishte një zë të mëndafshtë dhe magjepsës – si prej Shehrezadeje, e cilëson kunata e saj Marguerite. Bashkësia shqiptare në New York u mbresua nga zëri i Lumes kur ajo këndoi hymnin kombëtar me rastin e shugurimit të Kishës së parë katolike shqiptare atje.
Për këdo që e njohu nga afër, Lumja ishte shëmbëlltyra e sqimës dhe hijeshisë në të folur dhe në të  sjellur. Zotëronte në perfeksion artin e mirësjelljes dhe të mikpritjes, si bijë e denjë e një familje fisnike.
Përvec shqipes, Lumja fliste rrjedhshëm anglishten, italishten, turqishten dhe arabishten – të gjitha dëshmi të shtegtimit të saj nëpër vende si Italia, Turqia, Egjipti dhe Shtetet e Bashkuara. Është frengjishtja me universalitetin e saj që shënjoi më shumë se asnjë gjuhë tjetër Lumen. Nga viti 1966, për rreth tridhjetë vite, dha mësim gjuhën e Molierit në një shkollë në Staten Island të New Yorkut.
Përgjatë gjithë jetës së vet, Lumja është angazhuar në fushën e bamirësisë. Veprimtaria e saj u çmua në mënyrë të veçantë nga autoritet egjiptiane dhe, në shenjë mirënjohjeje, u prit në audiencë nga bashkëshortja e Kryetarit të Republikës, Anouar El Sadat.

Jeta e Lumes mori një kthesë në vitin 1969 kur ajo u takua për herë të parë me Lazër Bojaxhiun, vëllaun e Gonxhe Bojaxhiut. Nga ai çast, Lumja i përkushtoi vitet e mbetura të jetës Nënë Terezës dhe misionit  të saj. E afërt intime me nobelisten e famshme, Lumja ndërmjetësoi një nga takimet më prekëse të shekullit të XX-të për historinë e vendit tonë, mes dy shqiptareve më të shquara, njërës nga gjaku dhe tjetrës nga zgjedhja, mes Nënë Terezës dhe Mbretëreshës Geraldinë.
E djegur nga malli për atdheun, të cilin u shtrëngua ta braktiste në moshën 14-vjeçare, amaneti i saj i fundit ishte të prehej në vendlindje pranë prindërve, vëllaut Fiqret dhe motrës Safete Sofia.
Pushoftë shpirt i saj në paqen e amshueme.
Shkodër,qershor 2020

Pregatiti Rush Dragu : Me sigurimin e titullit në Bundesligen ashtu edhe DFB Pokal për sezonin 2019/2020, e Bayern Munich  ka disa nga rekordet dhe statistikat kryesore të arritura :

Bayern Munich tani ka një rekord të Kupës Gjermanisë e fitojnë pë të 20-tën herë. Rivalët e tyre më të afërt janë Werden Bremen që e kanë fituar trofeun gjashtë herë.

Bayern Munich është skuadra e vetme gjermane që fiton dyshen vendase 13 herë.

Bayern Munich janë të parët në ekipin profesioniste gjermane që fitojnë 17 ndeshje të njëpasnjëshme në të gjitha kompeticionet. Bayern Leverkusen më parë mbajti rekordin në 1978 me 16 fitore radhazi.

Robert Lewandowski është golashënuesi më i mirë i DFB Pokal për katër sezone të suksesshme. Asnjë lojtar nuk ka arritur ndonjëherë një loje më të qëndrueshëm. Me gjashtë golat e tij, Robert Lewandowski ka shënuar më shumë gola në finalen e DFB Pokal sesa çdo lojtar tjetër në historinë e kompeticionit.

Paraqitja e Thomas Muller në finalen e kupës së 4 korrikut ishte e teta e tij. Eshtë barazuar me Franck Ribery.

Hans-Dieter Flick është i pari gjerman që fiton dyshen gjermane (Bundesliga & DFB-Pokal) si lojtar dhe menaxher. Vetëm paraardhësi i tij Niko Kovac (Kroat) e kishte arritur më parë këtë ide.

Robert Lewandowski tani është golashënuesi më i mirë në të tre garat e klubit që ai ka garuar në këtë sezon. Ai ka 34 gola të Bundesligës, 11 gola në Ligën e Kampionëve dhe shënoi pesë herë në DFB Pokal.

https://www.facebook.com/rush.dragu

Nga Ndue  BACAJ

Sot (04 korrik 2020) Malësia e Madhe i dha lamtumiren e fundit (në varrezat e qytetit Koplik) , Ramiz  Likës , njerit nga bijët më të shquar e spikatur të intelektualizmit  Malësor e më gjërë. Ramiz Lika ishte shkrimtari, mësuesi  e mbi të gjitha prozatori (romancieri) i parë i Malësisë së Madhe (brenda kufirit politik të Shqiperisë).  Bashkë me Ramiz Liken sot u varros edhe penda më e mprehur, më e spikatur e më e ndritur e inteligjencës së Malësisë Madhe në gjysmën e dytë të shekullit XX dhe dy dekadave  të para të shekullit XXI. Penda e Ramiz Likës ishte një pendë e mprehur plot shkelqim e dritë të perhershme,  edhe pse puna e vepra e tij njohu regjimin atinjerzor   komunist dhe pluralizmit e demokracinë (shpesh rrampallë) postkomuniste .  Mua që e kam njohur nga afër më duket se sot Malësisë së Madhe i është shuar edhe një nga dritat e letersisë, artit dhe arsimit të saj.  Pavaresisht kësaj nuk është shuar e as nuk do të shuhet kurr vepra e Ramiz Likes, i cili shkroi 12 romane , tregime , novela,  kumtesa , publicistikë , shkrime pedagogjike por edhe politikë. Disa nga veprat e shkrimtarit R. Lika  janë: Stuhia-roman, Tajfun në brigjet tona-roman, Traseja-roman, Dallgët e detit-novelë, Bukuria e përdhunuar-roman,  Dashuri në bunker -roman e tjerë e tjerë… Ai me shkrimet e tija ishte mik në shumë media të shkruara e vizive.  Ramiz Lika me keto vepra e krijimtari kontribuoi e do të kontribuoi  jo pak në civilizimim , zhvillimin e mbi të gjitha në risitë e të shkruarit e në mentalitetin tonë bashkohorë. Vlenë të cilësohet se shkrimet dhe veprat (librat) e Ramiz Likes sillnin  gjithnjë flladin  civilizimit e jetës pakomplekse europerendimore, flladë me të cilin per dekada nuk ishim mësuar… Ramiz Lika ka shqipëruar edhe disa vepra të autorëve më të shquar europian e botëror. Ai ka botuar rreth 25 vepra, vepra me të cilat krenohet sot Malësia e pse jo edhe Shqipëria. Për këtë kontribut të çmuar Ramiz  Lika është nderuar me tituj honorifik , ku mbi të gjitha spikatë ai i Këshillit të Bashkisë Malësi e Madhe para disa kohëve i cili i akordoi titullin e lartë QYTETAR NDERI I MALËSISË  MADHE.  Ramiz Lika u lind në Zagorë të Shkrelit, Malësi e Madhe, më 27 mars të vitit 1939. Kishte lindur  në fisin e njohur per urtësi, bujari, besnikri e atdhedashuri, në fisin LIKAJ, fis i cili ishte nga më të shquarit , si vetë Shkreli , ku siç thuhej e kishte perherë “shtepinë” urtia…e bujaria , virtyte që nuk u la gjë mangut as Ramiz  Lika sa  ishte gjallë..

Prej vitesh Ramiz Lika ka jetuar fizikisht në Tiranë , por shpirtërisht ai ka jetuar gjithnjë në treven që e lindi, rriti dhe edukoi me vlerat e virtytet më të mira të saj. Është kjo arësyeja e amanetit që kishte lënë, që trupi i tij të gjejë paqen e perjetshme në dheun e Malësisë Madhe (Koplik), amanet që ja mbajten gruaja dhe djemët e tij… Në varrim muaren pjesë edhe autoritetet më të larta të Bashkisë të Malësisë së Madhe , me në krye kryetarin e Bashkisë , i cili e ka pasur shokë e mik të hershem e të perhershëm…

Dheu të kjoftë i lehtë e miku e shoku jonë Ramiz Lika. 

Ndersa gruas së Ramizit , dejmëve , familjes dhe të afermëve të tij u shpreh ngushllimet e mia të sinqerta për këtë humbje të madhe e të parakohshme…

Koplik me 04 korrik 2020

Nga: Prof. Dr. Lisen Bashkurti

Vetëm pak ditë përpara organizimit në Shtëpinë e Bardhë të samitit midis Kosovës dhe Serbisë me ndërmjetësim të Richard Grenellit, u bë publike nga Prokurori Special për Kosovën aktakuza për Presidentin Hashim Thaci dhe Kryetarin e PDK-së, Kadri Veseli. Të dy akuzohen për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit, lidhur me 100 vrasje të serbëve, shqiptarëve, kundërshtarëve politikë dhe romëve në periudhën fundi i 1998 deri në fillim 2000.

Prokurori Special e kishte paraqitur dosjen e aktakuzës te gjykatësi i Gjykatës Speciale më 24 prill 2020. Sipas procedurës penale gjykatësi e shqyrton dosjen brenda 6 muajsh, kohë në cilën ose e konfirmon pranimin në ngarkim të Thaçit dhe Veselit, ose e kthen atë për vijimin, thellimin dhe plotësimin e hetimeve sërish tek Prokurori Special.

Sipas procedurës në këtë periudhe 6 mujore, emrat e të akuzuarve mbeten konfidencial. Prokurori Special dhe zyra e tij për informimin e bënë publike aktakuzën pothuajse dy muaj pas dorëzimit, katër muaj përpara afatit të shqyrtimit nga gjykatësi dhe vetëm dy ditë përpara samitit në Shtëpi të Bardhë midis Kosovës dhe Serbisë.

Gjithë diskursi i këtyre ditëve është rreth pyetjeve: përse u bë publike përpara kohe aktakuza kundër Presidentit të Kosovës, Thaçi? A ishte kjo si pasojë e diferencave midis BE dhe ShBA për samitin e Uashingtonit? A lidhej ky informim publik me “Specialen” dhe parandalimin e copëtimit të Kosovës në Uashington? A kishte të bënte me përpjekjen për amnisti penale reciproke Kosovë-Serbi? Bazuar në gjithçka që është bërë publike, si dhe në analizat e të dhënave të ndryshme të drejtpërdrejta dhe të tërthorta mendoj ka dy arsye kryesore që aktakuza u bë publike përpara kohe dhe vetëm pak ditë përpara samitit të Uashingtonit Vuçiç-Thaçi të organizuar nga Richard Grenell. Fillimisht është e nevojshme të dimë dicka mbi ”Specialen” në Kosovë, sepse vërehet që flitet shumë, por dihet pak.

Si dhe përse u krijua ”Specialja” në Kosovë

Pas luftës së vitit 1999, Kosova kaloi nën administrimin e UNMIK në bazë të Rezolutës 1244 të KS të OKB. Nga 1999 deri në 2008 në Kosovë drejtësia kaloi në duart e UNMIK. Nga viti 2008 në Kosovë u krijua misioni i EULEX i BE për drejtësinë dhe ligjin. Ndërkohë, në Kosovë kishte edhe organe të drejtësisë vëndore. Për një periudhë rreth 15 vjecare të tre këto struktura drejtësie të UNMIK, të EULEX dhe të Kosovës nuk arritën dot që të merrnin përsipër të hetonin dhe të gjykonin rastet e dyshimeve për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit të periudhës para dhe pas luftës 1998-2000 në Kosovë.

Për këtë arsye Kosova filloi të akuzohej ndërkombëtarisht si vendi i mos ndëshkueshmërisë dhe i mungesës së sundimit të ligjit të brëndshëm dhe ndërkombëtar. Nisi rënia e reputacionit ndërkombëtar të Kosovës. Midis këtij sensibilizimi të lartë ndërkombëtare për dyshime për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit për disa individëve të lartë të UÇK dhe dështimit të UNMIK, të EULEX dhe drejtësisë vendore të Kosovës për t’i hetuar dhe gjykuar këto raste të dyshuara, u krijua një vakum i cili nxiti BE dhe ShBA në iniciativën për themelimin e një trupe speciale në 2015.

Në Kosovë pati debate dhe dilema të mëdha për këtë trupë speciale. Për Kosovën alternativat ishin dy: ose të krijohej Prokuroria dhe Gjykata Speciale e Kosovës, me përbërje nga BE dhe ShBA si dhe me financim nga BE me qëndër në Hagë, ose t’i lihej iniciativa KS të OKB të krijonte një prokurori dhe gjykatë ad-hoc për Kosovën. Alternativa e dytë, do të përfshinte në këtë proces edhe Rusinë dhe Kinën, gjë që do ishte shumë e rrezikshme për vetë pozicionin e tyre kundër Kosovës.

Midis këtyre dy alternativave bazuar në një marrëveshje ndërkombëtare Kuvendi i Kosovës në 2015 miratoi një amendament kushtetutës si dhe Ligjin për Dhomat e Specializuara dhe Zyrën e Prokurorit të Specializuar të Kosovës. Ata janë institucione të përkohëshme, me mandate dhe juriksion të përcaktuar për krime kundër njerëzimit, krime lufte dhe krime të tjera sipas legjislacionit të Kosovës, të cilat filluan të kryhen ose u kryen në Kosovë midis 1 janarit 1998 dhe 31 dhetorit 2000 nga persona me shtetësi të Kosovës ose të Republikës Federale të Jugosllavisë, ose kundër personave me shtetësi të Kosovës ose të Republikës Federale të Jugosllavisë. Dhomat e Specializuara si dhe Zyra e Prokurorit të Specializuar të Kosovës janë me seli në Hagë të Hollandës. Personeli i tyre është ndërkombëtarë, nga BE dhe ShBA. Financimi është nga BE.

Rastet e dyshuara për krime lufte në Kosovë, që nga viti 1999 e këndej i kanë marrë përsipër Dhomat e Specializuara dhe Zyra e Prokurorit të Specializuar, të njohura ndryshe edhe si Gjykata Speciale. Risia e trajtimit të rasteve të dyshuara, tani qëndron te fakti se Dhomat e Specializuara edhe pse të përbëra nga gjykatës e prokurorë ndërkombëtarë dhe me seli në Hagë funksionojnë me Kodin Penal dhe ligjet e aplikueshme të Republikës së Kosovës. Dhomat janë pjesë e sistemit kosovar të drejtësisë dhe i bashkëngjiten Gjykatës Themelore, Gjykatës së Apelit, Gjykatës së Lartë dhe Gjykatës Kushtetuese. Aktualisht Zyra e Prokurorit Special u ka dërguar ftesa për intervista dhe dëshmi disa personave, kryesisht ish-pjesëtarë të UÇK-së. Por, të gjitha aktakuzat, duke përfshirë edhe ato kundër Presidentin Thaci dhe ish Kryetarit të Kuvendit të Kosovës, Veseli, janë akuza krejtesisht individuale dhe absolutisht jo kundër UCK-së. Dhe tani, le t’i kthehemi pyetjes se përse u bë publike përpara kohe aktakuza kundër Thacit.

Arsyeja I: Rreziku i zhbërja e ‘Speciales’ me vendim parlamenti në Kosovë

Kur nga kanale të shumta burimesh informacioni, duke përfshirë edhe thirrjet e dëshmitarëve dhe të akuzuarve për intervistime në Hagë filloi të kuptohej qartësisht se “Specialja’ për Kosovën filloi seriozisht punë, në Kosovë nisën përpjekje të caktuara nga qarqe politike dhe persona të lartë që të zhbënin Prokurorinë dhe Gjykatën Speciale. Një lobim i organizuar dhe iniciativa të ndryshme filluan të përgatisnin një peticion edhe në Kuvendin e Kosovës. Ishte ky një proces retrogradë shumë i dëmshëm dhe i rrezikshëm për Kosovën, drejtësinë dhe sundimin e ligjit.

Kundër këtyre përpjekjeve menjëherë reagoi Ambasadori i ShBA në Kosovë, Delawi. Në një event me 22 dhjetor 2018 Delawi deklaronte… “Jam këtu për të folur për përkushtimin e Kosovës ndaj drejtësisë dhe të ardhmes së saj si vend demokratik dhe evropian.

Ky përkushtim është nën kërcënim serioz nga një nismë për ta zhbërë apo ndryshuar ligjin që autorizon Gjykatën Speciale”…”Kjo përpjekje paraqet shembull të tmerrshëm të rastit kur interesat vetanake mbizotërojnë mbi të mirën e përgjithshme dhe mbi interesat e Kosovës si shtet”… “deputetët që e mbështesin këtë nismë – dhe politikanët që i prijnë asaj, përkundër mohimeve të tyre – do t’iu nënshtrohen pasojave specifike dhe të ashpra nëse kjo nismë ka sukses”…”Shtetet e Bashkuara të Amerikës do të bëjnë gjithçka që e kanë në fuqi për të siguruar që Gjykata të ketë mundësi ta përfundojë mandatin e saj”…”Kosova nuk mund të jetë vend ku pandëshkueshmëria është norme”. Më tej ambasadori Delawi shtron pyetjet: “A dëshironi që Kosova të jetë vend ku sundimi i ligjit nuk zbatohet për ata që kanë pushtet ose miq politikë? A dëshironi që Kosova të jetë vend ku kriminelët nuk përballen me kurrfarë pasojash për krimet e tyre? A dëshironi që Kosova të jetë vendi i lënë prapa kur të tjerët t’i bashkohen Bashkimit Evropian? Apo mos dëshironi që Kosova të jetë vend ku respektohet sundimi i ligjit, që mbron të drejtat e viktimave dhe që e merr vendin e vet të duhur si anëtare e respektuar e bashkësisë ndërkombëtare dhe aleate me Shtetet e Bashkuara të Amerikës?” (Fjala e ambasadorit Delawie lidhur me Gjykatën Speciale, 17.01.2018, https://xk.usembassy.gov/…/fjala-e-ambasadorit-delaëie-lid…/)

Duke i bërë jehonë të drejtpërdrejtë fjalës së Ambasadorit të ShBA në Kosovë, Delawi, Washington Post, me 22 dhjetor 2018 botonte shkrimin “US warns Kosovo against the Law on Special Court”, ku citohej ambasadori amerikan në Kosovë si më poshtë…“Më duhet ta them se jam shumë i zhgënjyer që kjo gjë erdhi nga askund në këto ditët e fundit, pa kurrfarë debati publik për këtë çështje thellësisht të rëndësishme për të ardhmen e Kosovës. Kjo është e turpshme nga këndvështrimi im…Nëse kjo iniciativë do të ketë sukses, atëherë do të ketë edhe implikime jashtëzakonisht negative për të ardhmen e Kosovës si pjesë e Europës. Do të konsiderohet nga SHBA si thikë pas shpine. Kosova do të zgjedhë izolimin, në vend të bashkëpunimit dhe e urrej ta them se do të kthehet ora prapa për Kosovën”. (https://www.washingtonpost.com/…/cdf111a4-e73c-11e7-927a-e7…)

Arsyeja II: Rreziku i zhbërjes së ‘Speciales’ në këmbin të coptimit territorial

Kur përpjekja për zhbërje të “Speciales’ nga brënda Kosovës, prej deputetëve dhe politikanëve të interesuar për këtë dështoi, athere u hodh hapi dytë, për ta zhbërë atë me marrëveshje ndërkombëtare, pra përmes të drejtës ndërkombëtare. Për këtë u shfrytëzuan negociatat Kosovë-Serbi. Ishte kjo asryeja qe negociatat midis Kosovës dhe Serbisë, prej dy vitesh u futën në rrugë konspirative. Asnjë lloj transparence, gjithëpërfshirje dhe përgjegjshmërie nuk pati lidhur me to.

Gjithçka u mor vesh më vonë, në mënyrë të paqartë dhe konfuze. Gjithsesi u mor vesh. Një pazar i vërtetë është bërë midis Thacit, Vucicit dhe Ramës. Këtë pazar e ka lehtësuar, mesa duket, edhe konfuzioni i misionarëve diplomatik Bolton-Grenell nga Shtëpia e Bardhë.

Në negociata ky proces pazar njihet si ‘tit-for-tat’, ose e thënë ndryshe ’unë të jap këtë, që ti të më japësh atë’…dhe kështu pazari vazhdon derisa palët dakordohen për marrëveshjen. Në rastin e bisedimeve konspirative Kosovë-Serbi midis Thacit, Vucicit dhe Ramës procesi ‘tit for tat’ ka qënë i lidhur edhe me zhbërjen e Gjykatës Speciale për Kosovën. Me terma direkte synimi ka qënë që të bëhej ‘shkëmbimi i shpërbërjes se Speciales me lëshime territoriale për Serbinë’.

Ky shkëmbim, që kërcënonte njëherazi ekzistencën e ‘Speciales’ dhe integritetin territorial të Kosovës, mendohet se është një prej arsyeve themelore që Prokurori Special ngriti zërin për aktakuzën e tij për Presidentin Thaci dy muaj pasi ia kishte dorëzuar dosjen gjyqtarin special dhe fare pak ditë përpara samitit konfuz midis Thacit dhe Vucicit në Shtëpinë e Bardhë me ndërmjetësimin e Richard Grenell.

Momenti ka përputhur interesat e “Speciales’ me ato të mbrojtjes së integritetit territorial të Kosovës. Pikërisht këtë fakt e vë në dukje publikisht këto ditë prestigjiozja ‘Der Standard’. Në një artikull të posaqëm, shkruar nga Adelheid Woelfl, ‘Der Standard’ thekson se “Thacit iu ofrua shpërbërja e “Speciales’, në këmbim do i lëshonte pe Serbisë”. Duke analizuar fjalimin e Thacit në daljen e parë publike mbas aktakuzës, autorja vëren se “Thaci u përpoq që të fshihej pas UCK-së edhe pse po akuzohej personalisht”. Më tej, autorja e tekstit Adelheid Woelfl, pretendon se “marrëveshja e Uashingtonit parashikonte shpërbërjen e Gjykatës Speciale, në këmbim të lëshimeve që Thaçi do të bënte për Serbinë”. Por, ajo që gazetarja e quan si “marrëveshje e ndyrë” nuk u arrit.

Më tutje, në shkrim autorja në fjalë citon Komisionerin për Çështjet Transatlantike në Qeverinë Gjermane dhe anëtarin e Bundestagut Gjerman, Peter Beyer, i cili e komentoi kështu aktakuzën ndaj Thacit: “Për mua është e rëndësishme që të theksoj se nuk është UÇK në bankën e të akuzuarve këtu, por individët që ishin në pozicione drejtuesve në UÇK në atë kohë. Pajtimi fillon me ballafaqimin me të kaluarën e luftës. Kjo mund të funksionojë vetëm nëse krimet e luftës- nga kushdo që janë kryer- identifikohen dhe trajtohen me ligj”.Më tej Breyer, është cituar nga autorja, të jetë shprehur se, “Gjykata e Posaçme dhe prokuroria publike luajnë një rol jashtëzakonisht të rëndësishëm në këtë drejtim dhe duhet të mbështeten fuqimisht nga të gjitha forcat shoqërore dhe politike në Kosovë dhe partnerët europianë,”. “I dërguari i Trump-konkludon Der Standard-Richard Grenell ‘kopsiti’ marrëveshjen, e cila ka dështuar tani”. (https://dosja.al/der-standard-godet-presidentin-e-kosoves-…/)

Nga disa burime të tërthorta, gjithashtu është theksuar, se në bisedimet konspirative ‘tit-for-tat’ është bërë fjalë për një lloj ‘amnistie penale për krimet e luftës dhe krimet kundër njerëzimit’, kryesisht për Thacin, amnisti që do e ofronte Vucic në përfitim të territoreve të Kosovës. E që kjo amnisti të mund të realizohej, duhej të zhbëhej ‘Specialja’ në Kosovë. Juridikisht kjo do të mund të bëhej përmes marrëveshjes së draftuar, e cila pas firmosjes në Shtëpinë e Bardhë, do të kalohej për ratifikim në Kuvendin e Kosovës. E nëse marrëveshja do ratifikohej, si një akt i të drejtës ndërkombëtare, bazuar mbi parimet e së drejtës, ajo do prevalonte mbi gjitha aktet e të drejtës së brëndshme, duke përfshirë edhe amendamentin kushtetues dhe ligjin për ‘Specialen’ në Kosovë. Analiza logjike të shpie se kjo ishte skema e zhbërjes se ‘Speciales’, përmes së cilës do bëhej shkëmbimi i amnistisë së Thacit me dhënie territoresh Kosovare për Serbinë.

Publikimi parakohe i aktakuzës për Thacin e Veselin nga Prokurori Special, duke mbrojtur në fakt ekzistencën dhe funksionimin e ”Speciales” në Kosovë, ka parandaluar arritjen e marrëveshjes së pistë për shkëmbimin e zhbërjes së ”Speciales” dhe amnistisë së Thacit me dhënie territoresh të Kosovës për Serbinë. Bërja publike e parakohëshme e aktakuzës ka qënë pikërisht momenti që ka përputhur plotësisht interesat e mbrojtjes se ‘Speciales’ me mbrojtjen e integritetit territorial të Kosovës. E tani shtrohet pyetja e titullit të këtij artikulli: aktakuza kundër Thacit është e parakohëshme, apo në kohën e duhur? Bazuar në analizën e mësipërme publikimi i aktakuzës kundër Thacit u bë bash në momentin e duhur.

Përgatiti: Edmond Kaceli, Itali

Për herë të dytë gjatë këtij viti qyteti i Shkodrës rimbledh fotografët e natyrës së egër nga trojet shqiptare, si dhe nga vende të ndryshme të botës ku ata ndodhen.Ka qënë fotografi Jetmir Troshani organizatori i  këtij mitingu madhështor me pjesëmarrrjen maksimale të të gjithë fotografëve shqiptarë të natyrës së egër nga trojet shqiptare (Shqipëri, Kosovë, Maqedoni, Mali i Zi) e kudo që ndodhen nëpër botë për arsye të emigrimit! Aktiviteti realizohet me mbështetjen e Bashkisë Shkodër.
Nëpërmjet kësaj nisme -thotë Arian Mavriqi, kryetari i organizatës Wildlife Albanian Photographers (WAPH)  me qendër në Kosovë, duam të promovojmë Shkodrën dhe pasurinë e Liqenit të Shkodrës. Shkodra për ne është si një shtëpi e dytë! Liqeni dhe mikpritja shkodrane të ofrojnë mundësi të jashtëzakonshme për fotografimin e jetës së egër!
Ndërsa shkodrania Aurora Piroviq, anëtare e organizatës, thotë se ekspedita të tilla në Liqenin e Shkodrës promovojnë dhe janë vlera, jo vetëm për fotografët, por edhe për turizmin e kryeqendrës së Veriut të Shqipërisë, në mënyrë të veçantë. Gjithashtu rritet edhe sensibiliteti i qytetarëve ndaj Zonave të Mbrojtura të Natyrës siç është edhe Liqeni i Shkodrës.

Takimi përshëndetës dhe aktiviteti i fotografimit të natyrës së egër në Liqen dhe në zonat përreth tij, do të jetë përgjatë gjithë ditës së 12 korrikut. Në takim janë të ftuar të marrin pjesë jo vetëm anëtarët e organizatës por edhe kush është i pasionuar pas Wildlife-it apo natyrës!

Herën e parë, në muaji shkurt të këtij viti, ka qenë nisma e fotografit shqiptar me banim në Zvicër, Ruzhdi Ibrahimi, që në një ekspeditë të sukesshme në Liqenin e Shkodrës mblodhi fotografët e organizatës Wildlife Albanian Photographers duke vënë në pah bukuritë e faunës së këtij liqeni të njohur në të gjithë Ballkanin e më gjërë!

Liqeni Shkodrës: Pasqyra e tij ujore gjendet në një lartësi 6 metra mbi nivelin e detit, dhe ka një sipërfaqe prej 368 km², nga të cilat 149 km² me një gjatësi brigjesh prej 57 km i përkasin Republikës së Shqipërisë; ndërsa 2/3 Malit të Zi, ku me 1983 e shpalli Park Kombëtar liqenin. Ka një breg shumë të larmishëm të tipit të ultë të “marsheve” në veri dhe shkëmbor në jug.

Në bregun jugor shquhen plazhet në rrugën nga Shkodra për në Shirokë e Zogaj, ku më i madhi është Zalli i bardhë. Fauna e liqenit është e shumëllojshme dhe e pasur me 45 lloje peshiqsh e 270 lloje shpendësh. Këto shpendë përbëjnë 87% të gjithë Ornitofaunës të Shqipërisë. Një perlë e kësaj pasurie është padyshim pelikani, zogu më i madh në Europë . Pika më e thellë e liqenit është rreth 45 metra. Në skajin jug-lindor shtrihet Shkodra, nga ku merr edhe emrin. (cit.Wikipedia)
Autori : EDMOND KACELI (Bloger,fotograf,poet,esseist,analist,)

ALBDREAMS TV : Fotoreporteri i televizionit tone MARIO PERGEGA ka pregatitur kete fotoreportazh nga “Kujtimi i 50 vjetorit te Beslidhjes Malësise” organizuar nga Shoqata Atdhetare “Malësia e Madhe” Michigan me 28 qershor 2020 ©MarioPergega

Fotot në linkun në vazhdim : https://www.facebook.com/albdreams.televizion.90

Nga Gjeke Gjonlekaj / New York

Malësia jonë në Mal të Zi  në vijën horizontale fillonë në Han të Hotit dhe vazhdon deri në Urë të Zharnicës dhe sipas hartave të vjetëra vazhdon deri në Gur të Kuq. Ndërsa  vija vertikale fillon në Liqë të Shkodrës dhe vazhdon nëpër Bukoviq  nëpër Grecë dhe përfundonar afër Majeve të Komit. Bukuritë natyrore të Malësisë janë të mahnitshme, në qotese shikojmë  fushat e gjera dhe Cemin legjendar. Në anën sllave Malësia kufizohet me Zetën,Podgoricën dhe Kucin. Kryeqëndra e Malësisë është Tuzi. Malësorët e kësaj treve kishin rënë nën pushtetin sërbo-malazez para një shekulli e gjysmë. Megjthatë malësorët ruajtën gjuhën,traditën dhe fenë e të parëve. Ata ishn kryelartë për traditën dhe gjuhën e tyre,dei vonë gjuhën sllave nuk e flisnin më shumë se 1 për qind e malësorëve. Deri vonë quhej trdhëti kombëtare të folurit sllavisht. Politika e Kral Nikollës dhe e Jugosllavissë së Vjetër ishn shumë anti-shiptare. C’prej lidhjes Shqiptare vitit 1878 dhe deri në vitin 1945 malësorët nuk gëzuan asnjë liri kombëtare. Pas pushtimit Italian Jugosllavia e Re kishte lejuar shkollat shqipe në Malësi dhe shumë nxënës të asaj kohe ishn shkolluar në Kosovë dhe ata kishin luajtur rol me rëndësi për arsimin e malësorëve pas Luftës Së Dytë. Natyrisht se malësorët  kishin ruajtur shumicën e traditave të mira shqiptare, por disa nga ato tradita  i kishin shtëmburuar keq që për shoqëritë bashkohore ishin të papranueshme. Midis këtyre barbarive të shëmtuara ishte hakmarrja ose gjakmarrja kundër njerëzëve të pafajshëm. Kanuni i Lekë Dukagjinit ishte kodifikuar nga At . Shtjeëfn Gjecovi dhe botuar në Shkodër  në vitin 1933 me një parathënjë të At.Gjergj Fishtës. Deri atëherë malësorët e interpretonin Kanuni sipas dëshirës së tyre dhe shumicën e rasteve e interpretonin  sipas interesave matëriale.

Neni 898 i Kanunit të Lekës thotë : “Në Kanu të vjetër të Maleve të Shqypnis vetëm dorërasi bijte në gjak , ase ajj, i cili tëhiqte, shkrepte e shprazte pushken e cdo armë kundra nierit’. ndërsa neni 899 i KLD thotë: “shpija e të vramit nuk mujte me ndjekë as me vra tjeterken prej vllaznesh, nipash kushrjsh të gjaksorit posë  gishtit -dorërasit.

Këto janë nenet e vërteta të KLD, por më vonë ato kishin ndryshuar sipas deshirave personale. Gjakmarrja në Malësi ishte një fenomen tëpër i mbrapshtë sespe për gjakmarrje vritej i pafajshmi dhe për këtë e ndiente veten keq gjithë shoqëria shqiptare e Malësisë. Këto akte barbare njollosnin shoqërinë. Sllavët ose të huajt tjerë e konsideronin këtë krahinë si shumë të prapambetur dhe primitive. Malësorët në kohën e dy jugosllavive pas vrasjeve në Malësi arratiseshin në Shqipëri. Ata u shpëtonin dënimeve dhe burgimeve në vendin ku kishin bërë krimin. Vrasjet dhe gjakmarrjet në Malësi ishin problemi më i madh i kësaj shoqëri.Malësorët e arsimuar dhe klerikët e ndjenin veten keq në shoqërinë përparimtare të vendit. Malësorët e ditur dhe të arsmuar flisnin publikisht kundër këtyre fenomeneve të mbrapshta, bile ata dhe disa klërikë merrnin pjesë në ato morte.Ata mbanin fjalime kundër  ngatrresave të kota,vrasjeve dhe gjakmarrjeve të pafajshme. Në ditën e mortit ata bënin thirrje për pajtime. Disa prej malësorëve ishn oratorë të përmendur,por edhe klerikët sic kishin qënë Dom Simon Filipaj, Imam Rexhep Lika dhe Patër Gjergj Marstjepaj që ky njhej me emërin Frati i Tuzit. Ata kishin mbajtur disa fjalme në vdekje nëpër Malësi. Kjo dhimbje e mundonte jashtzakonisht shumë shoqërinë malësore. Personalsiht e kam përjetuar atë kohë duke parë me sytë e mi vrasje  që nuk i kisha paramenduar kurrë. E kisha parë vrasjen e Nosh Franit Kalaj në Tuz dhe kisha marrë pjesë në varrimn e tij në Pikalë. Në vitet 50′ e 60′ në shtëpinë tonë kishm strehuar maësorë që ndiqeshin për gjak. Strehimi i tyre ishte përgjësia më e madhe që një fmailje mund të merrte përsipër. Në shtëpinë tonë kemi strehuar burra nga Berishajt dhe Lulgjurajt. Vrasjen e Nosh Franit e kujtoj sot e kësaj dite si njërën prej ditëve më të tmerrshme  në Malësi. Krerët e Malësisë,pasardhësit e tyre të arsimuar dhe klerikët e kësaj treve ishin shumë të shqetësuar për këtë dukuri tepër primitive dhe cnjerëzore. Pas dhjetëra vrasjesh dhe gjakëmarrjesh makabër në mesin e tyre lindi ideja për një mbledhje të madhe në Tuz ku mund të merrnin jesë krerët e Malësisë, malësorët e arsimuar dhe klerikët e të dy besimeve. Kjo cështje u diskutua gjerë e gjatë në popull. Tema krysore e diskutimeve ishte dorëheqja kundër gjakmarrjes ndaj njerëzëve të pafajshë. Kjo ishte pika numër një e Besëlidhjes së Malësisë. Ata kishin kërkuar nga populli që të mos preket askush që nuk ishte fajtor.  Autoritetet që e kishin marrë përsipër këtë problem nuk ishin kundër dënimit të fajtorit por ishn kategorikisht kundër cfardo llojë hakmarrje kundër anëtarëve të familjes ose farfrefisit të pafajshmë. Malësia shqiptare e të dy besimeve fetare e kishte studiaur e shqyrtetuar këtë cështje për një kohë të gjatë. Ata kishin emëruar kryetar të ksaj fushate Gjergj Gjokaj që në atë kohë ishte njëri prej malësorëve më të arsimuar. Më në fund Gjergji dhe bashkëpunëtorët e tij kishn rënë dakord  për një mbledhje të madhe  më 28 qershor 1970, Ditën e Shën Pjetrit në Tuz. Salla e madhe e Tuzit atë ditë ishte mbushur me malësorëë më shumë se snjë herë. Mbledhjen e kishte hapur Gjergj Gjokaj, duke shpjeguar rëndësinë e kësaj mbledheje  për të ardhmerinë e Malësië. Natyrisht se aty ishn të gjithë krerët e Malësisë, pastaj klerikët,dhe shumë malësorë të arsimuar dhe qytetarë .Në atë mbledhje kishin folur  edhe malësorët  që ishin aktiv në politikë.  Midis tyre ishte shquar me një fjalim të shkqlyehëm  Selim Tahiri Fërluckaj. Fjalimi i Selim Tahirit ishte shumë mirë i përgaritur dhe i qëlluar për kohën. Zoti Fërluckaj ishte shumë i sinqetë dhe aspak politikë. Pas fjalimeve të Gjergj Gjokaj dhe Selim Tahirit mbledhja kishte marrë kahje të duhur. Pas tyre kishin floure edhe disa malësorë por Nikollë Gali Lekocaj kishte qënë shhumë optimist, ngase njëri prej krerëve të Grudës kishte qënë teër pesimist. Më në fund të gjithë të pranishmit ishin ngritur në këmbë dhe e njëzëri e kshin miratuar këtë rezolutë për ndalimin e hakmarrjes ose gjakmarrjes kundër kujdo që ishte i pafajshëm. Të pranishmit ishin shpërndarë shumë të kënaqur për vendimin e kësaj mbledhjeje historike. 

Kush mund ta paramendonte se disa orë pas përfundimti të mbledhjes Makali i  Kolë Ucit  do ta vriste Lekë Kolën Juncaj në Podgoricë.Mbledhjen e malësoëve në Tuz e kishte përciellur shtypi dhe radiotelevizioni jugosllav, bile edhe televizioni i Kosovës në gjuhën shqipe të cilët për këtë ngjarje kishn dërguar gaztarin e përmendur Marash  Berishaj. Mjetet e informacionit njoftonin  për vendimin  e malësorëve në Tuz, por edhe për vrasjen e malësorëve në Podgoricë.Bile disa gazetarë dhe radio-emisione e kishin keqinterprtuar këtë ngjarje,ngase malësorët nuk ishin betuar që nuk do të vriteshin më ,por ishn zotuar se nuk do te hakmerren kundër familjarëve te pafajshëm. Ata ishin kurioz se cka do të ndodhë në mortin(hatrin) e Lekë Kolës Juncaj. Ishin kurioz për të parë qëndrimin dhe vendimin  e axhës e të  ndjerit Lekë Kola. Fjala ishte për Nua Vuksanit Juncaj. Dy ditë përpara se të ndodhte kjo tragjedi Nua Vusksani  kiste qënë njëri prej idhëtarëve të “Besëidhjes së Malësië”. Jo vetëm mjetet e informacionit por e gjthë Malësia ishte kurioze për deklaratën që do të bënte atë ditë Nua Vuksani Juncaj. Në mortin e Lekë Kolës kishin marrë pjesë mijëra malësorë, bile dhe shqiptarë nga Kosova, ngase edhe në Kosovë ishte shumë i përhapur ky fenomen i mbrapshtë. Pas ceremonive të mortit, dhe britmës së gjëmtarëve dhe vajtoreve Nua Vuksani kishte marrë fjalën për të falënderuar të pranishmit dhe për t’ua bërë të ditur të gjithëve botërisht se Nua Vuksani dhe burrat e kësaj vëllazërie nuk do të hakmerrën kundër askuj që nuk kishte qënë fajtor për vrasjen e Leke Kolës Juncaj.Qëndrimi dhe fjalimi fisnik i Nua Vuksanit u duartrokit. Ai fjalim që të kujtonte kohërat e antike u përcollë me lot e gjëmë që nuk ishin parë kurrë në Malësi. Atë ditë Drumet e Hotit ishin epiqëndra e një marrëveshjeje historike që respektohe  dhe u zbatohet tash një gjysmë shekulli. Nua Vuksani atë ditë hapi dritaren e Paqës dhe Mirëkuptimit për krejt Malësinë që u bë shëmbull për të  gjitha trevat shqiptare në ish Jugosllavi. Pas tij e kishte marrë fjalën arkitekti i Besëidhjes së Malësisë Gjergj Gjokaj.Edhe fjalimi Gjergjit atë ditë kishte qënë i shkëlqyeshëm. Gjergj Gjokaj e kishte falënderuar Nua Vuksanin dhe vëllazërinë e tij me fjalët më të bukura që ekzistonin në gjuën shqipe. Fjalimi i Gjergjit natyrisht se kishte qënë shumë i prekshëm ngase ai e kishte filluar këtë mission human. Atë ditë Nua Vuksani dhe Gjergj Gjokaj kishin hapur një kapitull të ri në historinë e Malësisë. Në korrik të vitit 1970  isha në Romë në udhë e sipër për në Shtetet e Bashkuara. Ngase kisha lidhje familjare me Gjergjin, kishte ardhur në Romë për të më vizitruar. Gjaë asaj kohe  më trëgoi gjërisht për themelimin e Besëlidhjes së Malësisë. Gjergji ishte më shumë i lumtur se edhe krenar për këtë vepër. Ishte i lumtur sepse kishte parë shumë tragjedi në Malësi rreth gjakmarrjeve të pafajshme. Gjergji ishte qytetar dhe arsim fetar sepse për një kohë të gjatë ishte edukuar në shkollën e jezuitëve në Shkodër, ndërsa në Kosovë dhe në Beograd kishte mbaruar studimet albanologjike. Ishte pasardhës i njerës prej familjeve më fisnike të Malësisë. Ishte shqiptar por edhe malësor i vërtetë. Gjergj Gjokaj  qëndroi pranë Besëlidhjes së Malësië deri atë ditë që ndrroi jetë në fund të nëntorit 1997. Ai kishte marrë  pjesë në të gjitha pajtimet e Malësisë, bile edhe në Shtetet e Bashkuara ishte ftuar për të marë pjesë në pajtime të ndryshme. Gjergj Gjokaj kishte cilësitë e një misonari të vërtetë. Për më shumë se një cerek shekulli pajtimi  kishte qënë misioni  i tij kryesor. Malësorët në vendlindje dhe në diasporë e nderonin si atin e tyre. Edhe Nua Vuksani ishte nderuar më shumë se asnjë malësor për Besëlidhjen e Malësisë. 
Besëlidhja e Malësisë kishte dhënë rezultate edhe për viset tjera shqiptare, sidomos në Kosovë. Anton Ceta dhe shumë shqiptarë të Kosovës kishn dëgjuar për këtë vepër. Bile Aton Ceta kishte qënë disa herë në Malësi dhe kishte mësuar për këtë vendim të malësorëve. Pas disa vjetësh Anton Ceta dhe shokët e tij kishin filluar misionin e pajtimeve të gjaqeve në Kosovë. Anton Ceta kishte pajtuar edhe disa familjeve në Amerikë, bile në njërën  prej atyre pajtimeve  kisha marrë pjesë ku ishin të pranishëm Anton Ceta, Kolë Miri Dedvukaj, Ramiz Kelemendi dhe Agim Rexhaj . Para 20 vjetësh Fondacionit “Dedë Gjo’Luli” në Neë York kishte organizuar 30-vjetorin e Besëlidhjes së Malësisë dhe për këtë festim ishin ftuar nga Kosova Dom Lush Gjergji, ndërsa nga Shqipëria Kastriot Bajraktari.Mysafir nderi ishte edhe Lulzim Jashari, djali i Adem Jasharit.Pjesëmarrja e tij ishte dicka e vecantë.  Për nder të atij përvjetori kshte njoftuar Ilir Ikonomi i “Zërit të Amerikës”. Besëlidhja e Malësisë kishte qënë vepra më e mirë e këtij vendi pas Kryengritjes së Malësië të vitit 1911, në krye më Dedë Gjo’Lulin. Asnjëri prej atyre që e themeluan “Besëlidhjen e Malësisë: nuk jeton më.  Do të ishte në nderin dhe dinijttin tonë të benim dicka serioze në Malësi për nderin e tyre. Kjo ishte vepër e shkëlqyeshme që dha rezultate të mrekullueshme. Qoftë i përjetshëm kujtimi i atyre që e themeluan dhe e zbatuan Besëlidhjen e Malësisë.